Wiktoryn (Bielajew)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	3 czerwca 1973
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Sobór Objawienia Pańskiego
Konsekrator	Pimen
Współkonsekratorzy	Nikodem (Rotow), Filaret (Denysenko), Serafin (Nikitin), Juwenaliusz (Pojarkow), Sergiusz (Pietrow), Mikołaj (Juryk), Nikodem (Rusnak), Leoncjusz (Gudimow), Pitirim (Nieczajew), Melchizedek (Lebiediew), Włodzimierz (Sabodan), Hermogen (Oriechow), Platon (Łobankow), Serapion (Fadiejew), Chryzostom (Martiszkin)
Współkonsekrowani biskupi
Atanazy (Kudiuk)	31 sierpnia 1980

Wiktoryn
	Władimir Bielajew
	Arcybiskup wileński i litewski
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1903 ; Błoszniki
Data śmierci	16 marca 1990
Miejsce pochówku	Cerkiew Św. Ducha w Wilnie
	Arcybiskup wileński i litewski
Okres sprawowania	1982–1990
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia wileńska i litewska
Śluby zakonne	1 czerwca 1973
Prezbiterat	29 kwietnia 1928
Chirotonia biskupia	3 czerwca 1973

Wiktoryn, imię świeckie Władimir Wasiljewicz Bielajew (ur. 22 maja^?/4 czerwca 1903 w Błosznikach, zm. 16 marca 1990) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1924 ukończył prawosławne seminarium duchowne w Wilnie i podjął pracę jako cerkiewny psalmista. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk arcybiskupa wileńskiego Teodozjusza 29 kwietnia 1928. Następnie prowadził działalność duszpasterską w różnych parafiach w Wilnie oraz na Grodzieńszczyźnie. W 1931 ukończył studia w Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1962 uzyskał dyplom Moskiewskiej Akademii Duchownej w trybie eksternistycznym. Od lat 60. XX wieku służył w różnych parafiach w Tule, w tym w soborze Wszystkich Świętych w tym mieście. W 1970 został dziekanem I dekanatu tulskiego. 1 czerwca 1973 złożył wieczyste śluby zakonne, przyjmując imię Wiktoryn. Otrzymał również godność archimandryty. Dwa dni później w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie miała miejsce jego chirotonia na biskupa permskiego i solikamskiego. Jako konsekratorzy wzięli w niej udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Pimen, metropolici leningradzki i nowogrodzki Nikodem, kijowski i halicki Filaret, kruticki i kołomieński Serafin, tulski i bielowski Juwenaliusz, chersoński i odeski Sergiusz, lwowski i tarnopolski Mikołaj; arcybiskupi charkowski i bohoduchowski Nikodem, symferopolski i krymski Leoncjusz, wołokołamski Pitirim oraz biskupi penzeński i sarański Melchizedek, dmitrowski Włodzimierz, kaliniński i kaszyński Hermogen, woroneski i lipiecki Platon, podolski Serapion oraz zarajski Chryzostom.

3 września 1974 został biskupem wiedeńskim i austriackim. Po roku został wikariuszem eparchii tulskiej i bielowskiej z tytułem biskupa aleksińskiego. W 1977 mianowano go ordynariuszem tejże eparchii, zaś po roku przeniesiono na katedrę wileńską i litewską. Od 1982 nosił tytuł arcybiskupa. Zmarł w 1990 i został pochowany w podziemiach cerkwi monasteru Świętego Ducha w Wilnie.