Wilk, psy i ludzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilk, psy i ludzie
Autor

Adolf Dygasiński

Typ utworu

opowiadanie

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Zabór rosyjski

Język

polski

Data wydania

1883

Wilk, psy i ludzie – opowiadanie Adolfa Dygasińskiego, reprezentujące nurt naturalizmu w polskiej literaturze pozytywistycznej. Opowiadanie zostało po raz pierwszy wydane w tomie Nowele (1883).

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Jego akcja toczy się w końcu XIX wieku, w małej wsi w okolicach Narwi. Bohaterem jest wychowany przez człowieka wilk Buta. Wilczek został odnaleziony przez Wicka Sobonia – pasterza krów, i sprzedany narratorowi. Początkowo zwierzę wychowywało się z innymi psami. Jednak niechęć psów, a także uprzedzenia ludzi co do wilczej natury, wreszcie wypadek z zagryzioną indyczką spowodowały, że musiano oddać go do samotnej leśniczówki Izydora Wywiałkiewicza. Buta zaprzyjaźnił się z chłopcem "Laksandrem" (Aleksandrem). Wielka przyjaźń kończy się wraz ze śmiercią chłopca i wzruszającą sceną ratowania go przez wilka, który usiłował ogrzać go swym futrem. Od tej pory opuszczony Buta wędrował po lasach, by na końcu zginąć zabity przez chłopów, którzy zemścili się za zagryzionego prosiaka.

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Ok. 1990 roku opowiadanie było lekturą uzupełniającej dla kasy VII.[1]

Analiza[edytuj | edytuj kod]

A. Barcz analizowała utwór w kontekście literatury nt. ekologii i relacji pomiędzy czlowiekiem a dzikim zwierzęciem.[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polonistyka, Państwowe Zakłady Wydawn. Szkolnych., 1990 [dostęp 2023-08-23] (pol.).
  2. Anna Barcz, Relacja człowieka i zwierzęcia w noweli Wilk, psy i ludzie Dygasińskiego, [w:] Eugenia Łoch, Agnieszka Trześniewska, Dariusz Piechota (red.), Emancypacja zwierząt?, Lubelskie Towarzystwo Naukowe, 2015, ISBN 978-83-62025-31-2 [dostęp 2023-08-23] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Januszewski Słownik pisarzy i lektur dla szkół podstawowych, wyd. Delta

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]