Wincenty Kasprzycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kapitel (dyskusja | edycje) o 11:22, 8 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Widok pałacu w Wilanowie od strony parku, olej, płótno, przed 1834

Wincenty Kasprzycki (ur. 1802, zm. 27 maja 1849 w Warszawie) – polski malarz pejzażysta i litograf polski.

Studia odbył w Warszawie ( Uniwersytet Warszawski) i Wilnie (Uniwersytet Wileński u Jana Rustema)[1]. Specjalizował się w pejzażach i wedutach m.in. Warszawy, Wilanowa, Natolina, Morysina, Gucina, „Cmentarz Powązkowski”. Portrety małżeństwa Puchałów, W. Piaseckiego i innych ożywionych sztafażem. Malował też widoki wnętrz, m.in. Widok Wystawy Sztuk Pięknych w Warszawie w 1828 roku. Obrazy Wincentego Kasprzyckiego znajdują się w Galerii w Wilanowie, Galerii Mielżyńskich w Poznaniu i Muzeum Lubomirskich we Lwowie. Litografował głównie portrety. Jego prawnuk Wincenty Kasprzycki (1906-65), był polskim rzeźbiarzem.

Przypisy

  1. ↑ Jerzy. Malinowski, Malarstwo polskie XIX wieku, Warszawa: Wydawn. DiG, 2003, ISBN 83-7181-290-6, OCLC 54704215.


Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wincenty_Kasprzycki&oldid=53166256”