Windsor Carrier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Windsor Carrier
Ilustracja
Windsor Carrier
Dane podstawowe
Państwo

 Kanada

Typ pojazdu

transporter opancerzony

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

5–8

Historia
Prototypy

1943

Produkcja

1944-1945

Egzemplarze

około 5 000

Dane techniczne
Silnik

o mocy 95 KM

Transmisja

mechaniczna

Pancerz

3–10 mm

Długość

4,40 m

Szerokość

2,10 m

Wysokość

1,40 m
2,00 m (z opończą)

Masa

bojowa: 4 900 kg

Osiągi
Prędkość

56 km/h

Zasięg pojazdu

140

Dane operacyjne
Uzbrojenie
brak
Użytkownicy
Wielka Brytania, Kanada

Windsor Carriertransporter opancerzony konstrukcji brytyjskiej (kanadyjskiej) z okresu II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W trakcie II wojny światowej produkcja transportera opancerzonego Universal Carrier prowadzona była także w Kanadzie. W 1943, kiedy osiągnęła ona odpowiednią wielkość, przystąpiono do prób wyeliminowania jego wad. Chodziło tu o niewystarczającą moc jednostkową, małą wytrzymałość tylnego mostu, szybkie zużywanie się tylnego koła jezdnego i zbyt łatwe zrzucanie gąsienic. Konstruktorzy z zakładów Ford Motor Co. of Canada w krótkim czasie opracowali projekt nowego transportera znanego początkowo jako Campbell Carrier, a następnie jako Windsor Carrier. Pojazd miał, w porównaniu z poprzednikiem, większy (dłuższy) kadłub, co pociągało za sobą konieczność dodania jednego koła jezdnego z każdej strony, wzmocniony silnik i ulepszony system kierowania.

Produkcja seryjna ruszyła na początku 1944. Do kwietnia 1945 wyprodukowano 5000 transporterów.

Służba[edytuj | edytuj kod]

Transporter opancerzony Windsor Carrier występował w pododdziałach piechoty w następujących rolach:

  • w artylerii przeciwpancernej – jako ciągnik armat kal. 57 mm i jako transporter amunicji.
  • w oddziałach wsparcia – jako wóz dowódcy plutonu moździerzy, jako wóz zastępcy dowódcy i jako transporter moździerza kal. 101,6 mm.

Do wojsk nowe pojazdy trafiały jesienią 1944 i na przełomie 1944/1945, dla wymiany części transporterów Universal i Loyd lub ich uzupełnienia. Na europejskim teatrze działań wojennych trafiały głównie do oddziałów 21 Grupy Armii, w tym do batalionów piechoty 3 Brygady Strzelców polskiej 1 Dywizji Pancernej. Zostały użyte w ostatnich działaniach II wojny światowej, w walkach na terenie Holandii i Niemiec.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]