Wioletta Luberecka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wioletta Luberecka
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1967
Elbląg

Pozycja

rozgrywająca

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1985–1990 Start Elbląg
1991–1994 kluby norweskie
1995–2004 Montex Lublin
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1986–2003  Polska 136 (428)

Wioletta Luberecka, po mężu Hammershaug (ur. 6 kwietnia 1967 w Elblągu) – polska piłkarka ręczna, występująca na pozycji rozgrywającej, reprezentantka Polski, dziewięciokrotna mistrzyni Polski z Montexem Lublin.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karierę sportową rozpoczęła w Starcie Elbląg, w którym występowała w latach 1985–1990. Następnie grała w klubach norweskich: Sverresborg Idrettsforening (1990–1991), Faaberg (1991–1994) i Drammen (1995). Od 1995 do 2004 reprezentowała barwy Montexu Lublin, zdobywając dziewięć tytułów mistrza Polski z rzędu (1995–2003), wicemistrzostwo Polski (2004) oraz Puchar EHC (2001). Ta ostatnia wygrana to największy sukces w historii polskiej klubowej kobiecej piłki ręcznej na arenie międzynarodowej. W latach 1999–2004 była kapitanem lubelskiej drużyny.

W 1985 zdobyła brązowy medal młodzieżowych mistrzostw świata. W reprezentacji Polski seniorek debiutowała 29 stycznia 1986 w towarzyskim spotkaniu z Holandią. Wystąpiła na mistrzostwach świata grupy B w 1989 (6 miejsce) oraz mistrzostwach świata grupy A w 1990 (9 miejsce). Ostatni raz zagrała w biało-czerwonych barwach 1 czerwca 2003 w meczu eliminacji mistrzostw Europy z Hiszpanią. W reprezentacji Polski zagrała łącznie w 136 spotkaniach, zdobywając 428 bramek.

W 2000 i 2001 wygrywała Plebiscyt Kuriera Lubelskiego na najlepszego sportowca Lubelszczyzny.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej zamieszkała w Norwegii.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]