Witowo (województwo kujawsko-pomorskie)
52°35′17″N 18°40′01″E/52,588056 18,666944| wieś | |
 Kościół pw. św. Andrzeja Apostoła | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
305[2] |
| Strefa numeracyjna |
54 |
| Kod pocztowy |
88-231[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CRA |
| SIMC |
0860139 |
Położenie na mapie gminy Bytoń  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu radziejowskiego  | |
| 52°35′17″N 18°40′01″E/52,588056 18,666944[1]
| |
| Strona internetowa | |
Witowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie radziejowskim, w gminie Bytoń[4][5].
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
Wieś duchowna, własność seminarium włocławskiego, położona była w 1785 roku w powiecie radziejowskim województwa brzeskokujawskiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa włocławskiego. Wieś sołecka (zobacz BIP)[7].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 305 mieszkańców[2]. Jest drugą co do wielkości miejscowością gminy Bytoń.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki historyczne o wsi kujawskiej Witowo (dawny powiat nieszawski a następnie aleksandrowski), pochodzą z roku 1257, kiedy to z własności monarszej stała się własnością kościelną i weszła do dóbr biskupów kujawskich pod opieką Stolicy Apostolskiej. Jest to dawna posiadłość biskupów kujawskich. W roku 1339 we wsi Wieńcu spisany był akt rozgraniczenia dokonanego między Witowem, wsią biskupa kujawskiego, a przyległą wsią częściowej szlachty Powołowicze (dziś Powałkowice) (Kod. dypl. poi., II, 263). Kościół parafialny, pw. św. Andrzeja Apostoła, powstał tu zapewne już w XV w.[8] Według registru poborowego powiatu lipnowskiego z roku 1564 wieś Witowo miała: 8 osadników, 3 zagrodników, 2 kołodziejów, młynarza; poddanych Lasockiego. Płacono 5 florenów 5 groszy 1 sol.(Pawiński, Wielkop., I, 329). Biskup Szaniawski przeznaczył wieś tę na uposażenie seminarium we Włocławku[8].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
W Witowie znajduje się neogotycki kościół pw. św. Andrzeja Apostoła, zbudowany w latach 1899-1903 wg projektu Konstantego Wojciechowskiego, dzięki datkom i pracy wiernych pod kierownictwem ówczesnego proboszcza ks. Jana Szafrańskiego[9].
Struktura gruntów[edytuj | edytuj kod]
Powierzchnia gruntów ogółem wynosi 745,02 ha. W tym użytki rolne zajmują 708,96 ha (95,2%); grunty orne 652,13 ha (87,5% gruntów ogółem).
Krótki opis[edytuj | edytuj kod]
Witowo to region ściśle związany z tradycjami i zwyczajami Kujaw. Obszar Witowa to typowy krajobraz przyrodniczo-kulturowy, w którym dominuje rolnicze wykorzystanie przestrzeni przyrodniczej, wzbogacony pagórkami kremowymi Witowo Góry. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 267 łącząca Inowrocław i Włocławek (poprzez gminy Bytoń i Osięciny) oraz droga powiatowa łącząca Witowo z historyczną miejscowością Płowce, położoną przy drodze krajowej nr 62.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 148966
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1475 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2014-08-03].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Karol de Perthées, Mapa województwa brzesko-kujawskiego i inowrocławskiego, 1785 r.
- ↑ Biuletyn informacji publicznej. Urząd Gminy Bytoń. [dostęp 2014-08-01].
- ↑ a b Witowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 679.
- ↑ Informacja na stronie miejskiej [dostęp 2018-08-10]
