Wołodymyr Kowaluk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Kowaluk
Володимир Ковалюк
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Wasylowycz Kowaluk

Data i miejsce urodzenia

3 marca 1972
Kosów

Wzrost

184 cm

Pozycja

obrońca/pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
DJuSSz Kosów
OSzISP Lwów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1990 Karpaty Lwów 2 (0)
1991 Karpaty Kamionka Bużańska 24 (1)
1992 Skała Stryj 13 (3)
1992 Karpaty Lwów 19 (1)
1993 Skała Stryj 37 (1)
1994–1995 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk 49 (6)
1995 Dnipro Dniepropetrowsk 12 (2)
1996–1997 Urałan Elista 62 (11)
1998 Dynamo Kijów 3 (0)
1998 Dynamo-2 Kijów 14 (0)
1998 Szachtar Donieck 6 (1)
1998 Szachtar-2 Donieck 4 (1)
1999–2001 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk 64 (3)
1999 Enerhetyk Bursztyn 1 (0)
1999–2001 Prykarpattia-2 Iwano-Frankiwsk 7 (0)
2001 Kubań Krasnodar 2 (0)
2001–2002 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk 30 (3)
2002 Łukor Kałusz 6 (0)
2003 Krywbas Krzywy Róg 12 (0)
2003–2004 Borysfen Boryspol 37 (0)
2005–2006 Wołyń Łuck 33 (1)
2007 Dnipro Czerkasy 13 (0)
2007–2010 Wołyń Łuck 83 (0)
2010–2011 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk 34 (0)
W sumie: 567 (34)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2012 Enerhetyk Bursztyn
2012 Sokił Uhryniw
2013 Karpaty Jaremcze
2014–2015 Nika Iwano-Frankiwsk
2016–2020 Tepłowyk/Prykarpattia Iwano-Frankiwsk
  1. Aktualne na: 24 lipca 2016. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wołodymyr Wasylowycz Kowaluk, ukr. Володимир Васильович Ковалюк, ros. Владимир Васильевич Ковалюк, Władimir Wasiljewicz Kowaluk (ur. 3 marca 1972 w Kosowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, a wcześniej pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek miejscowej Szkoły Sportowej w Kosowie, a potem Ogólnokształcącej Szkoły z Internatem o profilu sportowym (OSzISP) we Lwowie. Potem studiował w Instytucie Kultury Fizycznej we Lwowie. W 1989 roku rozpoczął karierę w amatorskim zespole Pokuttia Kołomyja. W 1990 debiutował w Karpatach Lwów, skąd w następnym roku przeszedł do klubu Karpaty Kamionka Bużańska. Pierwsze mistrzostwa Ukrainy 1992 roku rozpoczął w Skale Stryj. W maju 1992 wrócił do Karpat Lwów, a w marcu 1993 do Skały, aż w marcu 1994 został piłkarzem rodzinnego klubu Prykarpattia Iwano-Frankiwsk. Wiele razy piłkarz powracał do tego klubu. W jego piłkarskiej karierze znalazło się bardzo dużo drużyn, występował w klubach Dnipro Dniepropetrowsk, Urałan Elista, Dynamo Kijów, Szachtar Donieck, Enerhetyk Bursztyn, Kubań Krasnodar, Łukor Kałusz, Krywbas Krzywy Róg, Borysfen Boryspol, Wołyń Łuck i Dnipro Czerkasy. W ukraińskiej Wyższej Lidze rozegrał 149 spotkań, strzelając 10 goli. Od lata 2007 ponownie bronił barw Wołyni. Po pierwszym meczu sezonu 2010/11, zakończonym porażką na własnym boisku 0:4 klub anulował kontrakt z piłkarzem[1]. W sierpniu 2010 powrócił do nowego Prykarpattia Iwano-Frankiwsk, w którym w końcu 2011 zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. 16 lutego 2012 roku objął stanowisko głównego trenera Enerhetyka Bursztyn[2][3]. Ale już po pierwszym meczu 24 marca 2012 z powodu nienależnego finansowania zrezygnował z prowadzenia[4]. Następnie trenował amatorski zespół Sokił Uhryniw[5]. Na początku 2013 stał na czele Karpat Jaremcze[6]. W 2014 otrzymał od prezesa Andrij Szulatyckiego propozycję pracy w klubie Nika Iwano-Frankiwsk[5]. W czerwcu 2015 również został zatrudniony jako dyrektor głównej areny miasta, stadionu Ruch[7]. W czerwcu 2016 po utworzeniu Tepłowyk-Prykarpattia Iwano-Frankiwsk został mianowany na stanowisko głównego trenera klubu[8]. 2 września 2020 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[9]. Jednak pozostał w klubie, nadal pracując jako dyrektor stadionu Ruch[10].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Dynamo Kijów
Prykarpattia Iwano-Frankiwsk
Dynamo-2 Kijów
  • wicemistrz ukraińskiej Pierwszej ligi: 1998
Urałan Elista

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Prykarpattia Iwano-Frankiwsk

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. UA-Футбол. Зміни у складі „Волині” продовжуються.
  2. Володимир Ковалюк – головний тренер ФК „Енергетик” [online], UA-Футбол, 16 lutego 2012 [dostęp 2021-08-07] (ukr.).
  3. Володимир Ковалюк: "Гратимемо в агресивний футбол" [online], UA-Футбол, 19 marca 2012 [dostęp 2021-08-07] (ros.).
  4. Николай Витовский: "Так играть нельзя" [online], UA-Футбол, 16 lutego 2012 [dostęp 2021-08-07] (ros.).
  5. a b Володимир Ковалюк: Наша місія важка і почесна: відродити футбол у Івано-Франківську [online], UA-Футбол, 11 lipca 2014 [dostęp 2021-08-07] (ukr.).
  6. "Ставка на молодь – це перспектива не лише для "Карпат", - Володимир Ковалюк [online], Галичина спортивна, 28 maja 2013 [dostęp 2021-08-07] (ukr.).
  7. Директором стадіону “Рух” у Франківську став футболіст Володимир Ковалюк [online], report.if.ua, 2 czerwca 2015 [dostęp 2021-08-07] (ukr.).
  8. Тренерський потенціал. Друга ліга [online], ПФЛ України, 17 marca 2017 [dostęp 2021-07-25] (ukr.).
  9. Мер Івано-Франківська відправив у відставку головного тренера Прикарпаття [online], UA-Футбол, 2 września 2020 [dostęp 2021-08-07] (ukr.).
  10. Володимир Ковалюк залишає посаду головного тренера ФК "Прикарпаття" [online], typical.if.ua, 2 września 2020 [dostęp 2021-08-07] (ukr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]