Wołodymyr Kozyrski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Kozyrski
Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Iwanowycz Kozyrski

Data i miejsce urodzenia

1909
Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

19??
Ukraińska SRR

Kariera trenerska
Lata Drużyna
1940 Charczowyk Odessa
1949 Zenit Frunze
1957 Nieftianik Grozny (dyr.techniczny)
1958 Nieftianik Grozny (asystent)
1960 Spartak Ordżonikidze
1961–1962 Wołgar Astrachań
1965–1966 Cemientnik Semipałatinsk
196? Szachtar Krasnyj Łucz
19?? Lokomotiw Moskwa (dyr.techniczny)
1971 Szachtar Donieck (asystent)
Odznaczenia
Medal „Za Odwagę” (ZSRR)

Wołodymyr Iwanowycz Kozyrski, ukr. Володимир Іванович Козирський, ros. Владимир Иванович Козырский, Władimir Iwanowicz Kozyrski (ur. 1909, Imperium Rosyjskie, zm. 19??, Ukraińska SRR) – ukraiński trener piłkarski.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Karierę szkoleniowca rozpoczął w 1940 roku, kiedy trenował Charczowyk Odessa.[1] Po rozpoczęciu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej poszedł na front, został odznaczony Medalem "Za odwagę". Wcześniej grał w Dinamo Rostów nad Donem,[2] a rozpoczynał lekcje piłki nożnej w Mikołajowie.[3] W 1949 stał na czele klubu Zenit Frunze. W 1957 dołączył do sztabu szkoleniowego Nieftianika Grozny, w którym pracował najpierw jako dyrektor techniczny, a w następnym sezonie pomagał trenować zespół. We wrześniu 1960 został mianowany na stanowisko starszego trenera Spartaka Ordżonikidze.[4] Od 1961 do 1962 prowadził Wołgar Astrachań.[5] W latach 1965-1966 kierował kazachskim klubem Cemientnik Semipałatinsk. Potem trenował Szachtar Krasnyj Łucz.[6] W lipcu 1971 został zaproszony przez trenera Nikołaja Morozowa z Lokomotiwu Moskwa do sztabu szkoleniowego Szachtara Donieck.[7]

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]