Wodorotlenek baru

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wodorotlenek baru
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Ba(OH)2

Masa molowa

171,34 g/mol

Wygląd

białe ciało stałe

Identyfikacja
Numer CAS

17194-00-2

PubChem

28387

Podobne związki
Inne aniony

tlenek baru
nadtlenek baru

Inne kationy

wodorotlenek wapnia
wodorotlenek strontu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Wodorotlenek baru Ba(OH)2 – nieorganiczny związek chemiczny. Roztwór wodorotlenku baru jest silną zasadą, w stanie stałym występuje w postaci białych granulek lub proszku.

Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]

Wodorotlenek baru otrzymywany jest w wyniku reakcji tlenku baru (BaO) z wodą. Krystalizuje jako ośmiowodny hydrat (Ba(OH)2·8H2O), który może zostać odwodniony do związku jednowodnego (monohydratu) poprzez ogrzewanie na powietrzu lub odwodniony całkowicie podczas ogrzewania w 100 °C pod próżnią.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Wodorotlenek baru jest używany w chemii analitycznej do miareczkowania słabych kwasów, zwykle kwasów organicznych. Jest „czystym odczynnikiem” wolnym od zanieczyszczeń wodorotlenku sodu i wodorotlenku potasu. Rozpuszczony nie zawiera niepożądanych węglanów (węglan baru jest nierozpuszczalny w wodzie). Używany do miareczkowania z takimi wskaźnikami jak fenoloftaleina lub tymoloftaleina zmieniających kolor w środowisku alkalicznym, bez ryzyka błędu miareczkowania spowodowanego słabymi jonami węglanowymi. Wodny nasycony roztwór wodorotlenku baru nazywany jest wodą barytową.

Wodorotlenek baru używany jest w syntezie organicznej jako silna zasada, np.

oraz w innych reakcjach.

Inne zastosowania[edytuj | edytuj kod]

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Wodorotlenek baru jest żrący i szkodliwy dla zdrowia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Wodorotlenek baru (nr 433373) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck). [dostęp 2011-01-16].
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Karl Meyer, Henry S. Bloch. Naphthoresorcinol. „Org. Synth.”. 25, s. 73, 1945. DOI: 10.15227/orgsyn.025.0073. 
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać George Bosworth Brown. Methylsuccinic acid. „Org. Synth.”. 26, s. 45, 1946. DOI: 10.15227/orgsyn.026.0054. 
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać J. F. Thorpe, G. A. R. Kon. Cyclopentanone. „Org. Synth.”. 5, s. 37, 1925. DOI: 10.15227/orgsyn.005.0037. 
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać J. B. Conant, Niel Tuttle. Diacetone alcohol. „Org. Synth.”. 1, s. 45, 1921. DOI: 10.15227/orgsyn.001.0045.