Wojciech Świtała

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Świtała
Data i miejsce urodzenia

5 października 1967
Ruda Śląska

Pochodzenie

polskie

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, pedagog

Wydawnictwo

BeArtOn, Dux, Sony Music Polska

Powiązania

Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach

Współpracownicy
Szymon Krzeszowiec, Piotr Pławner, Ewa Iżykowska
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Wojciech Świtała (ur. 5 października 1967 w Rudzie Śląskiej)[1][2] – polski pianista i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Akademii Mu­zycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach w klasie fortepianu Józefa Stompla. W latach 1991–1996 doskonalił swoje umiejętności pianistyczne pod kierunkiem Karla-Heinza Kämmerlinga, André Dumortiera i Jeana-Claude’a Vanden Eyndena[2][3].

Jest laureatem międzynarodowych konkursów pianistycznych: w Bardolino (Włochy, I na­groda), Międzynarodowego Konkursu im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu w 1992 (II Grand Prix, nagroda publiczności, nagroda dla najlepszego Europejczyka) oraz w Montrealu. Na XII Międzynarodowym Konkursie Piani­stycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1990) otrzymał nagrodę za najlepsze wykonanie poloneza oraz kilka nagród pozaregulaminowych[1][2].

Koncertował w większości krajów europejskich, Argentynie, Maroku, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Libii, USA i Ka­nadzie. Występował z wieloma polskimi orkiestrami symfonicznymi, między innymi z Sinfonią Varsovią, Filharmonią Krakowską, Filharmonią Śląską) pod batutą takich dyrygentów jak: Jan Krenz, Tadeusz Strugała, Volker Schmidt-Gertenbach, Krzysztof Missona, Jerzy Katlewicz, Mirosław Jacek Błaszczyk, Tomasz Bugaj[2][3].

Oprócz działalności solistycznej pianista chętnie sięga po utwory kameralne wykonując je ze skrzypkami Szymonem Krzeszowcem i Piotrem Pławnerem oraz sopranistką Ewą Iżykowską, a także z Kwartetem Śląskim, Kwartetem Camerata, Royal String Quartet i Orkiestrą Aukso[2][4].

Od 1998 zajmuje się również pracą pedagogiczną – jest profesorem uczelni w Katedrze Fortepianu Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Wcześniej pełnił również funkcję prorektora ds. dydaktyki i nauki (2008–2012), a następnie był kierownikiem Katedry Fortepianu w tej uczelni (2012–2016)[2][5][6]. Prowadzi krajowe i zagraniczne warsztaty pianistyczne. Jest pomysłodawcą i głównym organizatorem odbywających się od 2010 roku Międzynarodowych Pianistycznych Kursów Mistrzowskich w Katowicach. W 2014 został powołany do Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina[2][4].

Pełnił też funkcję jurora takich konkursów pianistycznych jak: Międzynarodowy Konkurs im. Marguerite Long i Jacques'a Thibaud w Paryżu (2009), Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy (2010, 2013), Ogólnopolski Konkurs im. Fryderyka Chopina w Warszawie (2007, 2008, 2010, 2012, 2015, 2016), Konkurs na stypendia fundacji Yamaha, Konkurs EPTA w Krakowie i innych. Zasiadał w jury XVII[2][7] i XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie[8]. W 2016 był jurorem konkursów im. Artura Rubinsteina w Pekinie i im. Vladimira Horowitza w Kijowie, w 2017 IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego „Halina Czerny-Stefańska in memoriam” w Poznaniu[2][9], a w 2018 I Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego na Instrumentach Historycznych w Warszawie[10].

Nagrania[edytuj | edytuj kod]

Świtała nagrał kilkanaście płyt z muzyką Ferenca Liszta, Roberta Schumanna, Johannesa Brahmsa, Claude’a Debussy'ego, Karola Szymanowskiego, Juliusza Zarębskiego i przede wszystkim Fryderyka Chopina dla wytwórni: BeArtOn, Polskie Nagrania, Dux, Sony Music Polska oraz IMC. Zarejestrował chopinowskie Scherza, Wariacje, Ronda, Walce i inne utwory wydane przez BeArtOn w ramach „Wydania Naro­dowego” (seria A)[2][11].

2007 opublikowany został album wydany przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina z utworami Chopina wykonanymi przez Świtałę na dwóch fortepianach historycznych – fortepianie Pleyela z 1848 i na fortepianie marki Érard z 1849[12][13]. Były to 24 Preludia op. 28 (Pleyel) oraz Andante spianato i Wielki Polonez op. 22 (Érard)[14]. W 2013 album ten uzyskał certyfikat złotej płyty[15]. W 2011 nagrał Ballady, Nokturny i Scherzo, wykonując je także na fortepianie Pleyela z 1848[16].

W latach 2000 i 2005 jego płyty dwukrotnie zostały wyróżnione nagrodą „Grand Prix du Disque Frederic Chopin”, a w 2002 otrzymał wraz z Szymonem Krzeszowcem nagrodę „Fryderyk 2002” za płytę zw wszystkimi sonatami na skrzypce i fortepian Johannesa Brahmsa.

Został odznaczony Srebrnym (2005)[17] i Złotym (2023)[18] Krzyżem Zasługi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Chodkowski 1995 ↓, s. 886.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Wojciech Świtała. [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-10)]. (pol.).
  3. ↑ a b Wojciech Świtała. [w:] Polskie Centrum Informacji Muzycznej [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-10)]. (pol.).
  4. ↑ a b Wojciech Świtała. [w:] IV Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny „Halina Czerny-Stefańska in memoriam” [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-10)]. (pol.).
  5. ↑ Świtała Wojciech, prof. dr hab.. [w:] Akademia Muzyczna w Katowicach [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-10)]. (pol.).
  6. ↑ Katedra Fortepianu. [w:] Akademia Muzyczna w Katowicach [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-10)]. (pol.).
  7. ↑ Rozpoczął się XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. [w:] rmf24.pl [on-line]. [dostęp 2015-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-01)].
  8. ↑ Jury Konkursu. chopin2020.pl [dostęp 2021-10-23]
  9. ↑ Jury. [w:] IV Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny „Halina Czerny-Stefańska in memoriam” [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-03)]. (pol.).
  10. ↑ Jury. [w:] I Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. (pol. • ang.).
  11. ↑ Wydanie Narodowe Dzieł Chopina. [w:] BearoOn [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-10)]. (pol.).
  12. ↑ Fortepiany - Kolekcja Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. [w:] I Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. (pol. • ang.).
  13. ↑ Kolekcja Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina. [w:] Fortepian w zbiorach polskich [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-10)]. (pol.).
  14. ↑ NIFC CD 006. Preludia – Wojciech Świtała. [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-10)]. (pol.).
  15. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2013 roku [online], ZPAV [dostęp 2021-01-19].
  16. ↑ NIFC CD 026 Chopin. Ballady, Nokturny, Scherzo – Wojciech Świtała. [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. [dostęp 2018-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-03)]. (pol.).
  17. ↑ M.P. z 2005 r. nr 27, poz. 375
  18. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 758

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Świtała&oldid=73221849”