Wojciech Fałkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Fałkowski
Ilustracja
Wojciech Fałkowski (2016)
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1952
Warszawa

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia kultury, historia średniowieczna, nauki polityczne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1986
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

2000 – historia
Uniwersytet Warszawski

Profesura

26 lutego 2013

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie
Okres spraw.

2017

Poprzednik

Przemysław Mrozowski

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej
Okres spraw.

2015–2017

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Wolności i Solidarności Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Medal 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Medal Stulecia Utworzenia Policji Państwowej Oficer Orderu Gwiazdy Włoch Krzyż Uznania IV klasy (Łotwa)
Multimedia w Wikimedia Commons
Wojciech Fałkowski jako wiceminister

Wojciech Antoni Fałkowski (ur. 3 czerwca 1952 w Warszawie) – polski historyk mediewista, nauczyciel akademicki i urzędnik państwowy, profesor nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, w latach 2015–2017 podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, od 2017 dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1971)[1], a w latach 1975–1977 był w nim nauczycielem historii. Związany z działalnością opozycyjną Gromady Włóczęgów Czarnej Jedynki. 22 stycznia 1977 wraz z grupą nauczycieli swojej szkoły (m.in. Ireneuszem Gugulskim i Stefanią Światłowską) podpisał list do Sejmu PRL, domagający się utworzenia specjalnej komisji do wyjaśnienia działań funkcjonariuszy MO i SB w czasie wydarzeń czerwca 1976[2].

W 1976 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, pracę magisterską Czynniki prestiżotwórcze w społeczeństwie trzynastowiecznej Polski (rozważania modelowe) napisał pod kierunkiem Stanisława Piekarczyka[3]. W latach 1976–1977 był zatrudniony jako asystent stażysta na UW. Był współpracownikiem Studenckiego Komitetu Solidarności w Warszawie, Komitetu Obrony Robotników i Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. Uczestniczył w akcji pomocy ofiarom represji po protestach w Radomiu. Za swoją działalność został usunięty z pracy. W latach 1977–1981 kierował wydawnictwami drugiego obiegu „Głos” i „Krąg”. W 1980 przywrócony do pracy na uczelni. Doktoryzował się w 1986 na podstawie pracy pt. Elita władzy w Polsce za panowania Kazimierza Jagiellończyka 1447–1492. Habilitował się również na UW w 2000 w oparciu o rozprawę zatytułowaną Potestas regia. Władza i polityka w królestwie zachodniofrankijskim na przełomie IX i X wieku. Na Wydziale Historycznym był kolejno asystentem, adiunktem i następnie od 2002 profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Historycznym. Od 1994 redaktor naczelny rocznika naukowego „Quaestiones Medii Aevi Novae”[4]. Był także pracownikiem Wyższej Szkoły Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie. W latach 2008–2012 jako profesor gościnny wykładał na Université Paris-Sorbonne[4]. W 2013 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[5].

W latach 1993–2001 był sekretarzem generalnym Polskiego Komitetu ds. UNESCO, a w latach 2004–2005 przewodniczącym zespołu przy prezydencie m.st. Warszawy Lechu Kaczyńskim ds. oszacowania strat Warszawy i jej mieszkańców w okresie okupacji niemieckiej 1939–1945. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa[6].

17 listopada 2015 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej[7]. 20 listopada 2017 objął funkcję dyrektora Zamku Królewskiego w Warszawie[8]. Wszedł w skład Rady do Spraw Muzeów przy ministrze kultury i dziedzictwa narodowego[9]. Powołany w skład Rady Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie (2022)[10] oraz Rady Odbudowy Pałacu Saskiego (2022)[11].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma czworo dzieci[20].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Elita władzy w Polsce za panowania Kazimierza Jagiellończyka, Wydawnictwa Fundacji „Historia pro Futuro”, Warszawa 1992.
  • Potestas regia. Władza i polityka w królestwie zachodniofrankijskim na przełomie IX i X wieku, Neriton, Warszawa 1999.
  • Pytania o średniowiecze. Potrzeby i perspektywy badawcze polskiej mediewistyki (red.), Neriton, Warszawa 2001.
  • Polska około roku 1400 (red.), Neriton, Warszawa 2001.
  • Polska około roku 1300 (red.), Neriton, Warszawa 2003.
  • Kolory i struktury średniowiecza (red.), Wydawnictwo DiG, Warszawa 2004.
  • Raport o stratach wojennych Warszawy. Dokumentacja (red.), t. I–II, Urząd Miasta Stołecznego, Warszawa 2004.
  • Straty Warszawy 1939–1945. Raport (red.), Miasto Stołeczne Warszawa, Warszawa 2005.
  • Le monde Carolingien. Bilan, perspectives, champs de recherches (współredaktor), Brepols Publishers, Turnhout 2009.
  • Wielki Król. Ideologiczne podstawy władzy Karola Wielkiego, Fundacja Centrum Badań Historycznych, Warszawa 2011.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1971. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2020-08-27].
  2. ↑ Pamięci Profesora Wiesława Żurawskiego. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2020-08-27].
  3. ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk: Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000. Kraków: Wydawnictwo Arkadiusz Wingert, 2010, s. 422.
  4. ↑ a b Wojciech Fałkowski. muzhp.pl. [dostęp 2021-01-23].
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 lutego 2013 r. nr 115-3-13 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 176).
  6. ↑ Lista członków SWS. sws.org.pl. [dostęp 2015-11-15].
  7. ↑ Podsekretarz Stanu Wojciech Fałkowski. mon.gov.pl. [dostęp 2015-11-18].
  8. ↑ Zamek Królewski ma nowego dyrektora. niezalezna.pl, 20 listopada 2017. [dostęp 2017-11-21].
  9. ↑ Rada do Spraw Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej. gov.pl. [dostęp 2021-01-24].
  10. ↑ Rada Muzeum Pałacu w Wilanowie w latach 2020–2024. wilanow-palac.pl. [dostęp 2021-01-25].
  11. ↑ Tomasz Urzykowski: Gliński powołał Radę Odbudowy Pałacu Saskiego. Znaleźli się w niej też przeciwnicy sztandarowej inwestycji PiS. wyborcza.pl, 9 września 2022. [dostęp 2022-09-13].
  12. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 września 2006 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. nr 84, poz. 848).
  13. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 listopada 2017 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2018 r. poz. 87).
  14. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 marca 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 43, poz. 592).
  15. ↑ Minister Ćwik na otwarciu ekspozycji „Pokoje Prezydentów II RP i Władz na Uchodźstwie”. prezydent.pl, 21 grudnia 2021. [dostęp 2022-01-21].
  16. ↑ Międzynarodowe seminarium naukowe „Rola i miejsce Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w systemie obronnym państwa w latach 1918–2018”. policja.gov.pl, 7 czerwca 2018. [dostęp 2023-10-12].
  17. ↑ Centralne obchody Święta polskiej Policji 2019. policja.gov.pl, 24 lipca 2019. [dostęp 2023-11-02].
  18. ↑ Ar Atzinības krustu apbalvotie, sākot no 2005. gada marta. president.lv. s. 141. [dostęp 2016-09-24]. (łot.).
  19. ↑ Ufficiale dell'Ordine della Stella d'Italia. quirinale.it, 15 grudnia 2023. [dostęp 2024-03-07]. (wł.).
  20. ↑ Prof. dr hab. Wojciech Fałkowski: Dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie – Muzeum. zamek-krolewski.pl. [dostęp 2017-11-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Fałkowski&oldid=73076682”