Wojciech Gorczyca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Gorczyca
Ilustracja
Wojciech Gorczyca w 1935 roku
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1892
Polekarcice, powiat miechowski

Data śmierci

po 1938

Poseł na Sejm III i IV kadencji (II RP)
Okres

od 1930
do 1938

Przynależność polityczna

BBWR

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi

Wojciech Gorczyca (ur. 10 lutego 1892 w Polekarcicach, pow. miechowskim, zm. po 1938) – polski rolnik, działacz społeczny i samorządowy, polityk, poseł na Sejm III i IV kadencji w II RP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Walentego i Marianny z domu Guzik. Ukończył gimnazjum, zdając maturę.

W czasie I wojny światowej walczył w 32 pułku piechoty armii austriackiej. W latach 1914–1915 uczył się w szkole oficerskiej, a w okresie 1915–1916 służył w plutonie miotaczy min. Został ciężko ranny i przebywał w szpitalu, w 1918 roku powrócił na front. Jesienią 1918 roku dostał się do niewoli rosyjskiej, na Syberii wstąpił do 5 Dywizji Syberyjskiej. Od listopada 1918 roku walczył ochotniczo w 5 pułku strzelców podhalańskich WP. W 1921 roku został przeniesiony do rezerwy, w marcu 1922 roku został powołany do służby czynnej w Batalionach Celnych, w kwietniu 1923 roku przeniesiono go do Straży Granicznej, później znów przeniesiony do rezerwy. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 3548. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[1]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 5 Pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu[2].

Po wojnie pracował jako rolnik w Polekarcicach (wtedy w powiecie miechowskim). Był członkiem Rady Powiatowej i Wydziału Powiatowego, Okręgowego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych, radcą Izby Rolniczej w Kielcach oraz radnym powiatowym i gromadzkim.

W Sejmie II kadencji w latach 1928–1930 był zastępcą posła z listy 1 w okręgu wyborczym nr 42 (Kraków-powiat).

W wyborach parlamentarnych w 1930 roku został wybrany posłem na Sejm III kadencji (1930–1935) z listy państwowej z okręgu nr 42 (Kraków-powiat). Należał do klubu BBWR. Pracował w komisji reform rolnych.

W 1934 roku, jako oficer rezerwy, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kołomyja II. Posiadał przydział w rezerwie do 48 Pułku Piechoty w Stanisławowie[3].

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został ponownie wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 25 248 głosami z okręgu nr 28 obejmującego powiaty: jędrzejowski, miechowski i pińczowski. W kadencji tej pracował w komisjach: prawniczej, regulacyjnej, rolnej (1935–1936) i skarbowej (1937–1938)[4][5].

W wyborach do Sejmu w 1938 roku kandydował w tym samym okręgu wyborczym (nr 28), ale nie dostał się do Sejmu.

Jego losy po 1938 roku są nieznane.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 519.
  2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 389.
  3. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 21, 499.
  4. Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 147.
  5. Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Wojciech Gorczyca. [dostęp 2012-06-26].
  6. M.P. z 1937 r. nr 203, poz. 336 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
  7. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 354 „za zasługi na polu podniesienia drobnego rolnictwa i pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]