Wojciech Pęgiel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Pęgiel
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1955
Kraków

Data śmierci

12 stycznia 2005

Poseł I kadencji Sejmu
Okres

od 25 listopada 1991
do 31 maja 1993

Przynależność polityczna

Konfederacja Polski Niepodległej

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Wojciech Pęgiel (ur. 1 kwietnia 1955 w Krakowie, zm. 12 stycznia 2005) – polski polityk, historyk, poseł na Sejm I kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stefana i Wandy[1]. Ukończył w 1986 studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był aktywistą krakowskiej opozycji w latach 80. i współorganizatorem Obywatelskiej Inicjatywy w Obronie Praw Człowieka Przeciw Przemocy. Wydawał pismo drugoobiegowe „6 Sierpnia”. W okresie studiów działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów, potem w Konfederacji Polski Niepodległej. Z ramienia KPN zasiadał w Sejmie I kadencji z okręgu poznańskiego. Był wiceprzewodniczącym Komisji Obrony Narodowej. Przez kilka miesięcy p.o. przewodniczącego tej komisji. Pracował w handlu nieruchomościami oraz jako archiwista, kandydował na prezesa Instytutu Pamięci Narodowej.

Od 1981 brał udział w corocznym Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej na trasie KrakówKielce, przewodniczył Kapitule Odznaki „Uczestnikowi Marszu Szlakiem Kadrówki”, należał do Komitetu Obywatelskiego Opieki nad Kopcem Józefa Piłsudskiego i Związku Piłsudczyków.

Pochowany w Kasinie Wielkiej.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2022 pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[2] oraz Krzyżem Wolności i Solidarności[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]