Wojdat
Wojdat, lit. Vaidotas (ur. XIV wiek, zm. po 1401) – syn Kiejstuta, wielki książę litewski. W wiarygodnych źródłach historycznych jest wspomniany jedynie dwukrotnie[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Według kroniki Wiganda z Marburga był dowódcą garnizonu nowo wybudowanego zamku w Kownie w czasie trzytygodniowego oblężenia prowadzonego przez zakon krzyżacki w kwietniu 1362 roku. Mimo silnego oporu zamek został zdobyty a później zniszczony. Wojdat z 36 ludźmi próbował uciec, jednak został schwytany i uwięziony[2]. Było to jedno z największych i najważniejszych zwycięstw Zakonu Krzyżackiego w wojnach przeciw Litwie w XIV wieku.
Z dokumentu wystawionego przez jego brata Witolda w 1401 roku wiadomo, że Wojdat i jego brat Towciwiłł otrzymali równe prawo do władania Nowogródkiem. Jego dalsze losy są nieznane.
Ze względu na ograniczone źródła historyczne dotyczące osoby Wojdata, jest on czasami mylony z Janem Wajdutą, synem Butawda Henryka i wnukiem Kiejstuta. Niektórzy historycy uważają, że Butawd i Wojdat to ta sama osoba, zaś odmienne imiona wynikają z różnych dialektów języka. Rozbieżności wprowadza także Kronika Bychowca, XVI-wieczne, niezbyt wiarygodne źródło, którego autor twierdził, że Wojdat zmarł w młodości na Litwie.
Imię jego nosi Batalion Piechoty Księcia Vaidotasa Litewskich Sił Zbrojnych[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Simas Sužiedėlis: Encyclopedia Lituanica. Boston: Juozas Kapočius, 1970-1978, s. 21.
- ↑ Adam Naruszewicz: Historya narodu polskiego t.IX. Lipsk: Breitkopf&Haertel, 1837, s. 226-227.
- ↑ Miasteczko wojskowe w Rokanciszkach. TVP Wilno. [dostęp 2024-02-07].