Województwo kieleckie (1975–1998)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 17:59, 14 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Województwo kieleckie
województwo
1975-1998
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Data powstania

1 czerwca 1975

Data likwidacji

31 grudnia 1998

Siedziba wojewody i sejmiku

Kielce

Powierzchnia

9211 km²

Populacja (1998)
• liczba ludności


1 131 700

• gęstość

122,9 os./km²

Tablice rejestracyjne

KI, KE, KJ

Położenie na mapie Polski
[[Plik:{{{mapa Polski}}}|240x240px|alt=Położenie na mapie Polski|]]
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Województwo kieleckie”
50°52′09,8400″N 20°37′42,6000″E/50,869400 20,628500
Mapa województwa w ostatnim dniu jego istnienia z podziałem na gminy.

Województwo kieleckiewojewództwo powołane do życia w myśl reformy administracyjnej wprowadzonej 1 czerwca 1975[1]. W czasie reformy administracyjnej w 1999 zostało zlikwidowane. Po reformie większa część jego obszaru znalazła się w województwie świętokrzyskim ze stolicą w Kielcach, a reszta w województwie małopolskim.

28 maja 1975 weszła w życie ustawa o dwustopniowym podziale administracyjnym państwa. Polska została podzielona na 49 województw. W 1993 województwo kieleckie miało 1 135 500 mieszkańców[2]. Składało się wówczas z 80 gmin, a na jego terenie znajdowało się 19 miast[2].

Od wschodu graniczyło z województwem tarnobrzeskim, od południa z tarnowskim i krakowskim, od zachodu z katowickim, częstochowskim i piotrkowskim, a od północy z województwem radomskim.

Z obszarem 9,2 tys. km² województwo kieleckie zajmowało szóste miejsce w kraju pod względem powierzchni[3].

Urzędy Rejonowe

  • Urząd Rejonowy w Busku-Zdroju dla gmin: Bejsce, Busko-Zdrój, Chmielnik, Czarnocin, Gnojno, Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Michałów, Nowy Korczyn, Oleśnica, Opatowiec, Pacanów, Pińczów, Solec-Zdrój, Stopnica, Szydłów, Tuczępy, Wiślica i Złota
  • Urząd Rejonowy w Jędrzejowie dla gmin: Imielno, Jędrzejów, Krasocin, Małogoszcz, Nagłowice, Oksa, Sędziszów, Słupia, Sobków, Włoszczowa i Wodzisław
  • Urząd Rejonowy w Kielcach dla gmin: Bieliny, Bodzentyn, Chęciny, Daleszyce, Górno, Łagów, Łączna, Łopuszno, Masłów, Miedziana Góra, Morawica, Nowa Słupia, Piekoszów, Pierzchnica, Raków, Sitkówka-Nowiny, Słupia (Konecka), Strawczyn, Suchedniów i Zagnańsk oraz miasta Kielce
  • Urząd Rejonowy w Końskich dla gmin: Bliżyn, Końskie, Mniów, Radoszyce, Ruda Maleniecka, Smyków i Stąporków
  • Urząd Rejonowy w Miechowie dla gmin: Charsznica, Działoszyce, Kozłów, Książ Wielki, Miechów, Pałecznica, Racławice, Skalbmierz i Słaboszów
  • Urząd Rejonowy w Starachowicach dla gmin: Bałtów, Bodzechów, Brody, Kunów, Mirzec, Pawłów, Skarżysko Kościelne, Waśniów i Wąchock oraz miast: Ostrowiec Świętokrzyski, Skarżysko-Kamienna i Starachowice

Miasta

Ludność (stan na 31.12.1998 r.)

Ludność w latach

  • 1975 – 1 037 100
  • 1980 – 1 068 700
  • 1985 – 1 107 900
  • 1990 – 1 126 700
  • 1995 – 1 136 600
  • 1998 – 1 131 700

Zobacz też

Przypisy

  1. Ustawa z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych. (Dz.U. z 1975 r. nr 16, poz. 91)
  2. a b Kielce jako stolica regionu na stronie Informatora Miejskiego Kielc.
  3. Ryszard Garus, Znakowane szlaki turystyczne woj. kieleckiego, Kielce 1990, s. 7.

Bibliografia

  • Jarosław Swajdo, Między Wisłą a Pilicą. Dzieje podziałów administracyjnych w regionie kielecko-radomskim do 1975 roku, Kielce 2005.
  • Jerzy Z. Pająk, Dzieje podziałów administracyjnych a granice regionu świętokrzyskiego, [w:] Region świętokrzyski. Mit czy rzeczywistość?, Kielce 2001.
  • Teresa Koba-Ryszewska, Przeszłość administracyjna ziem województwa kieleckiego, [w:] Z dziejów ziemi kieleckiej (1918-1944), Warszawa 1970.