Wojna golubska
 Zamek w Golubiu | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Ziemia chełmińska, Ziemia lubawska, Pomezania, Powiśle, Krajna, Kujawy, zachodnia Wielkopolska | ||
| Przyczyna |
nierealizowanie przez Zakon zobowiązań finansowych nałożonych w wyroku wrocławskim oraz odrzucanie przez Zakon możliwości zawarcia pokoju | ||
| Wynik |
Zwycięstwo Królestwa Polskiego | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Wojna golubska (gołubska) – wojna stoczona w 1422 roku pomiędzy Koroną Królestwa Polskiego i Wielkim Księstwem Litewskim a zakonem krzyżackim.
Tło międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]
W obliczu wybuchu wojen husyckich w Czechach król Zygmunt Luksemburski ogłosił 6 grudnia 1420 roku we Wrocławiu zupełnie niekorzystny dla strony polskiej wyrok w sporze polsko-krzyżackim. Rozłam pomiędzy królem Zygmuntem a Władysławem Jagiełłą przypieczętowała interwencja wojska Zygmunta Korybutowicza po stronie husytów czeskich. Wobec słabnącej pozycji Zygmunta Luksemburskiego Jagielle udało się zawrzeć z margrabią Brandenburgii Fryderykiem I Hohenzollernem sojusz zaczepno-odporny podpisany 8 kwietnia 1421 w Krakowie, skierowany przeciwko zakonowi krzyżackiemu. Dzięki mediacji brandenbursko-papieskiej rozejm pomiędzy Polską i zakonem przedłużono do końca 1422 roku.
Wojna[edytuj | edytuj kod]
Zygmunt Luksemburski, obawiając się otwartej interwencji zbrojnej Jagiełły i Witolda w Czechach pchnął do wojny z Polską nowego wielkiego mistrza krzyżackiego Paula Bellitzera von Russdorffa. 17 lipca wypowiedziano wojnę; skoncentrowane wojska polsko-litewskie w rejonie Czerwińska nad Wisłą wkroczyły na ziemie zakonne. Przed wyruszeniem w pole Jagiełło wydał dla zgromadzonej w Czerwińsku szlachty tzw. przywilej czerwiński. Wojska spod Czerwińska ruszyły w głąb państwa zakonnego 25 lipca. Krzyżacy unikali większych starć w polu i wycofali się do zamków za linię Drwęcy, w czasie gdy siły polskie rozpoczęły pustoszenie kraju. 20 sierpnia rozpoczęto oblężenie miasta Golub, które szybko zdobyto, a 26 sierpnia po drugim szturmie zdobyto zamek w Golubiu[1]. Zdobyto także Bratian i Zabrzeźno.
W wojnie wziął udział po stronie Jagiełły także książę Świdrygiełło.
Pokój nad jeziorem Mełno[edytuj | edytuj kod]
Pozbawiony pomocy z Rzeszy i króla Zygmunta Luksemburskiego, stojąc w obliczu ruiny swej gospodarki, zakon krzyżacki zmuszony został podpisać 27 września 1422 traktat pokojowy, w którym m.in. na zawsze zrzekał się pretensji do Żmudzi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mieczysław Haftka „Zamki Krzyżackie w Polsce – Szkice z Dziejów”, Muzeum Zamkowe w Malborku, 1999, s. 117, ISBN 83-86-206-27-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Łowmiański, Polityka Jagiellonów, Poznań 2006
- Roman Grodecki, Stanisław Zachorowski, Jan Konstanty Dąbrowski, Dzieje Polski średniowiecznej, t. II, Kraków 1995