Wojna persko-turecka (1722–1727)
| Wojny persko-tureckie | |||
 Ahmed III | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Przyczyna |
Podbój Persji przez Afgańczyków, konieczność zabezpieczenia wschodniej granicy tureckiej i ochrona sunnitów w Persji przed możliwymi prześladowaniami szyitów. | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Wojna persko-turecka 1722-1727 – jeden z serii konfliktów zbrojnych pomiędzy imperium osmańskim oraz Persją.
Przyczyna[edytuj | edytuj kod]
Turcja skorzystała z tego, że Mahmud Chan, król Afganistanu z dynastii Hotaki podbił wschodnią Persję.
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
W latach 1723 - 27 zajęła Gruzję, Azerbejdżan, Kurdystan i Chuzestan. Zrobiła to niemal bez walk, ponieważ Afgańczycy byli zajęci pacyfikowaniem opornych Irańczyków.
Skutki[edytuj | edytuj kod]
Ashraf Khan, ostatni z tej dynastii panujący w Iranie zawarł z Turcją pokój w 1727 roku i uznał się jej lennikiem. Traktat ten został obalony trzy lata później przez wodza szacha Tahmasp II, Nadira Szaha Afszara.
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Jan Reychman, Historia Turcji, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Warszawa 1973, str. 160 - 161
- Bogdan Składanek, Historia Persji, tom III, wydawnictwo akademickie DIALOG, Warszawa 2007, str. 84 i 96 - 98
- Emanuel Roztworowski, Historia powszechna wiek XVIII, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1997, str. 240 i 404
