Wojna rosyjsko-perska (1722–1723)
| Wojny persko-rosyjskie | |||
 Flota Piotra Wielkiego | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Rosjan | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Wojna rosyjsko-perska – wojna pomiędzy Imperium Rosyjskim, a Persją stoczona w latach 1722–1723.
Konflikt poprzedził sojusz Piotra I Wielkiego z królem Gruzji Wachtangiem VI oraz Ormianami. Obaj władcy starali się pozyskać rosyjską pomoc w walce z ekspansją muzułmańską z Turcji i Persji.
W 1722 roku rosyjska flota kaspijska admirała Apraksina przewożąca 22 000 ludzi opuściła port w Astrachaniu kierując się na Derbent w południowym Dagestanie. Wkrótce siły rosyjskie wzmocniło kolejne 22 000 Kozaków z Wołgogradu. W sierpniu Rosjanie zdobyli Derbent, gdzie założyli silny garnizon. W listopadzie 1722 r. Wachtang VI na czele połączonej armii gruzińsko-ormiańskiej liczącej 40 000 ludzi zamierzał połączyć się z siłami rosyjskimi. Zrezygnował jednak z tego planu na wieść o wycofaniu się floty rosyjskiej i wrócił do Tbilisi. Powodem odwrotu floty były trudne warunki pogodowe na Morzu Kaspijskim. Na początku 1723 roku armia rosyjska dowodzona przez generała Matiuszkina zdobyła Raszt, w lipcu zaś Rosjanie opanowali Baku i kilka perskich prowincji: Szyrwan, Gilan, Mazandaran oraz Gorgan. Zajęte przez Rosjan tereny zostały Persom zwrócone przez carycę Annę Iwanownę w przeddzień wybuchu wojny Rosjan z Turkami w latach 1735–1739. Stało się to podstawą do zawiązania przez Rosję sojuszu z Persją przeciwko Turcji.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- V.A. Potto. The Caucasian Wars of Russia from the 16th century onward. Bände 1-5. SPb, 1885-86, neu aufgelegt 2006. ISBN 5-9524-2107-5.
