Wolfram

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 19:44, 14 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Wolfram
tantal ← wolfram → ren
Wygląd
stalowoszary
Wolfram
Widmo emisyjne wolframu
Widmo emisyjne wolframu
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

wolfram, W, 74
(łac. wolframium)

Grupa, okres, blok

6, 6, d

Stopień utlenienia

VI, V, IV, III, II

Właściwości metaliczne

metal przejściowy

Właściwości tlenków

średnio kwasowe

Masa atomowa

183,84(1)[a][4] u

Stan skupienia

stały

Gęstość

19250 kg/m³

Temperatura topnienia

3410–3422 °C[1][2]

Temperatura wrzenia

5555–5927 °C[1][2]

Numer CAS

7440-33-7

PubChem

{{{nazwa}}}, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: (ang.).

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)

Wolfram (W, łac. wolframium) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Nazwa pochodzi od wolframitu, minerału, z którego wolfram został wyodrębniony po raz pierwszy. Dawna nazwa polska tungsten[5] pochodzi od szwedzkich słów tung („ciężki”) i sten („kamień”)[6]; nazwa o takiej etymologii używana jest współcześnie w języku angielskim, francuskim i kilku innych[7].

Istnienie tego pierwiastka zasugerował jako pierwszy w 1779 r.[potrzebny przypis] Peter Woulfe, który badał minerał wolframit. Analogiczne sugestie zostały w 1781 r.[potrzebny przypis] opublikowane przez Carla Scheelego. W stanie czystym pierwiastek ten jako pierwsi wyodrębnili w roku 1783 José i Fausto Elhuyarowie[6].

Występuje w skorupie ziemskiej w ilości 1,25 ppm. Jego najważniejszymi minerałamiszelit (CaWO4) i wolframit [(Fe,Mn)WO4][8], który ma skład pośredni pomiędzy hübnerytem, MnWO4, a ferberytem, FeWO4 (według części środowiska mineralogów nazwa „wolframit” w ogóle nie powinna być stosowana, a odpowiednie minerały, w zależności od składu, należy klasyfikować jako hübneryt lub ferberyt)[6]. Wolfram zawierają także stolzyt i raspit (oba PbWO4)[9] oraz wiele innych minerałów[10].

Wolfram jest ciemnoszarym metalem. Bardzo czysty jest ciągliwy i łatwo poddaje się obróbce, z niewielkimi domieszkami węgla jest twardy i kruchy. W temperaturze poniżej 0,0012 K (a w postaci cienkiej warstwy poniżej 4 K) staje się nadprzewodnikiem. Dzięki pasywacji jest odporny na działanie tlenu, wody, zasad, kwasów, a nawet wody królewskiej. Roztwarza się natomiast w stopionym azotanie potasu[11]. W podwyższonej temperaturze utlenia się, reaguje z węglem i fluorowcami.

Wolfram stosowany jest jako dodatek stopowy do wysokogatunkowej stali, z jego stopów sporządza się elektrody lamp elektronowych i rentgenowskich, włókna żarowe itp. Węglik wolframu dzięki niezwykłej twardości służy do wyrobu materiałów ściernych i narzędzi – jest głównym składnikiem widii. Ze względu na wysoką twardość i gęstość jest używany do produkcji rdzeni podkalibrowych pocisków przeciwpancernych oraz kompozytowych pocisków pełnokalibrowych, rzutek (lotek) do darta przy spiekaniu[potrzebny przypis] barreli (beczek); w najlepszych lotkach jego zawartość osiąga 95–97%.

Wydobycie wolframu na świecie w roku 2005

Uwagi

  1. Liczba w nawiasie oznacza niepewność ostatniego podanego miejsca po przecinku.

Przypisy

  1. a b Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie PubChem
    BŁĄD PRZYPISÓW
  2. a b CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-38, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
  3. Wolfram (nr 357421) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-10-05]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. Current Table of Standard Atomic Weights in Order of Atomic Number. Commission on Isotopic Abundances and Atomic Weights, IUPAC, 2013-09-24. [dostęp 2013-12-02]. (ang.).
  5. tungsten. Słownik języka polskiego PWN. [dostęp 2013-09-20].
  6. a b c King, R.J.. Minerals explained 41. „Geology Today”. 21 (1), s. 33-37, 2005. DOI: 10.1111/j.1365-2451.2005.00493.x. 
  7. wolfram. Słownik internetowy Ling.pl. [dostęp 2013-09-20].
  8. Adam Bielański: Podstawy chemii nieorganicznej. Wyd. 5. Warszawa: PWN, 2002, s. 882. ISBN 83-01-13654-5.
  9. Physical and optical properties of minerals. W: CRC Handbook of Chemistry and Physics. Wyd. 83. Boca Raton: CRC Press, 2003, s. od 4-149 do 4-155.
  10. Mineral Species containing Tungsten. webmineral.com. [dostęp 2013-09-16].
  11. Philip John Durrant, Bryl Durrant: Zarys współczesnej chemii nieorganicznej. Warszawa: PWN, 1965, s. 1119.