Wskaźnik Shannona-Wienera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wskaźnik Shannona-Wienera (czasami błędnie nazywany „wskaźnikiem Shannona-Weavera”[1]). Jest to najczęściej stosowany wskaźnik różnorodności biologicznej. Jego wartość określa prawdopodobieństwo, że dwa wylosowane z próbki osobniki będą należały do różnych gatunków. Został wyprowadzony niezależnie przez dwóch badaczy: Claude’a Shannona i Norberta Wienera[2].

Wskaźnik Shannona-Wienera wyraża się wzorem:

gdzie:

– liczba gatunków (bogactwo gatunkowe),
– stosunek liczby osobników danego gatunku do liczby wszystkich osobników ze wszystkich gatunków:
– liczba osobników -tego gatunku,
– liczba wszystkich osobników ze wszystkich gatunków.

Podstawa logarytmu zastosowana w równaniu zależy od wyboru jednostki miary informacji. Przy przyjęciu za taką bitu, podstawą jest dwa. Shannon w swoich analizach przywoływał również jako podstawy 10 oraz e. Wówczas jednostki miary informacji byłyby odpowiednio dziesiętne lub naturalne. Rozważał także stosowanie dowolnej podstawy[3]. W naukach przyrodniczych spotyka się postać równania z logarytmem naturalnym (ln)[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Charles J. Krebs, Ecological Methodology, HarperCollins, New York 1989.
  2. Ch.J. Krebs: Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 639. ISBN 83-01-12041-X.
  3. Claude A. Shannon, A Mathematical Theory of Communication [pdf], „The Bell System Technical Journal”, 27, 1948, s. 379–423, 623–656 (ang.).
  4. E Kathryn Morris i inni, Choosing and using diversity indices: insights for ecological applications from the German Biodiversity Exploratories, „Ecology and Evolution”, 4 (18), 2014, s. 3514–3524, DOI10.1002/ece3.1155, PMID25478144 (ang.).