Współpraca transgraniczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Współpraca transgraniczna – forma współpracy międzynarodowej, której zasadniczym celem jest zniesienie ograniczeń, wynikających z istnienia granic państwowych. Może ona przebiegać na wszystkich szczeblach samorządowych oraz pozarządowych, a także dotyczyć różnych dziedzin rozwoju społeczno-gospodarczego. W tzw. Konwencji Madryckiej pojęcie to jest określone jako "każde wspólnie podjęte działanie, mające na celu umocnienie i dalszy rozwój sąsiedzkich kontaktów między wspólnotami i władzami terytorialnymi dwóch lub większej liczby umawiających się stron, jak również zawarcie porozumień i przyjęcie uzgodnień koniecznych do realizacji takich zamierzeń"[1]. Współpraca transgraniczna jest jednym z trzech (obok współpracy transnarodowej i międzyregionalnej) programów, realizowanych w ramach Europejskiej Współpracy Terytorialnej[2].

W Europie współpraca transgraniczna usankcjonowana jest następującymi aktami prawnymi:

Współpraca transgraniczna jest także traktowana jako element dyplomacji publicznej i dyplomacji samorządowej[5]. W tym rozumieniu współpraca ponad granicami ma stanowić narzędzie rozwoju lokalnego, które jest szczególnie istotne dla regionów przygranicznych i peryferyjnych. Stanowi wówczas nie tylko instrument władz lokalnych i regionalnych, ale też instrumentem polityki zagranicznej państwa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]