Współczynnik Schindlera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Współczynnik Schindlera, wskaźnik Schindlera – parametr limnologiczny będący stosunkiem zsumowanej powierzchni zbiornika wodnego i jego zlewni do objętości tego zbiornika[1] (czaszy jeziora). Współczynnik ten jest miarą wpływu otoczenia na zbiornik – im jest wyższy, tym wpływ większy. Jeziora o wartości współczynnika Schindlera nie wyższej niż 2 uznaje się za mało podatne na degradację wynikającą ze spływu ze zlewni[2]. Wartość graniczna równa 2 jest również podstawą do klasyfikacji jezior podczas określania ich klasy jakości wody[3]. Wydzielane są trzy kategorie podatności na degradację[4]:

Kategoria
  podatności na degradację   
  Dolna granica  
współczynnika Schindlera
I 2
II 10
III 50

Podobną miarą jest wskaźnik Ohlego, który jest stosunkiem powierzchni zlewni do powierzchni zbiornika[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zdzisław Kajak: Hydrobiologia-limnologia. Ekosystemy wód śródlądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 100. ISBN 83-01-12537-3.
  2. Hanna Soszka, Agnieszka Kolada, Małgorzata Gołub, Dorota Cydzik: Ramowa Dyrektywa Wodna w Polsce – typologia jezior, ustalanie warunków referencyjnych, metody oceny i klasyfikacji na podstawie elementów biologicznych - część 2. 20 marca 2007. s. 5. [dostęp 2009-12-20]. (pol.).
  3. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 sierpnia 2008 r. w sprawie sposobu klasyfikacji stanu jednolitych części wód powierzchniowych Dz.U. z 2008 r. nr 162, poz. 1008
  4. Stan czystości wód powierzchniowych. W: Raport o stanie środowiska w Wielkopolsce w roku 2002. Poznań: Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska, 2003, s. 97, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska.