Wstrząśnienie błędnika

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błędnik błoniasty – schemat

Wstrząśnienie błędnika (łac. commotio labyrinthi) – zaburzenie czynności ucha wewnętrznego występujące po urazie głowy, któremu nie towarzyszą zmiany w badaniu otoskopowym. Może ono towarzyszyć złamaniu kości skroniowej lub też występować bez uszkodzenia kości.

Patomechanizm[edytuj | edytuj kod]

Podczas wstrząśnienia następują zaburzenia w mikrokrążeniu błędnika błoniastego, które występują jako skutek fali uderzeniowej, która działa na czaszkę w trakcie urazu. Zaburzenia w mikrokrążeniu ślimaka prowadzą do wzmożonej przepuszczalności błon komórkowych. Fala uderzeniowa powoduje także gwałtowne przemieszczenie płynów ucha wewnętrznego (przy- oraz śródchłonki) zaburzając ich homeostazę. Płynowa fala uderzeniowa w zależności od siły działającego może powodować różnie nasilone zmiany, które związane są z gwałtownym rozciąganiem lub rozrywaniem delikatnych struktur ucha wewnętrznego:

Zmiany mogą dotyczyć obu uszu, nie tylko ucha po stronie działającego urazu[1].

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Objawy ze strony narządu równowagi zwykle przeważają nad objawami ze strony narządu słuchu. We wstrząśnieniu błędnika zwykle obserwuje się:

Diagnostyka[edytuj | edytuj kod]

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

  • unieruchomienie chorego w łóżku i zapewnienie spokoju (nawet niewielki ruch głową może nasilać zawroty)
  • leczenie objawowe:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Schick B, Brors D, Koch O, Schafers M, Kahle G Magnetic resonance imaging in patients with sudden hearing loss, tinnitus and vertigo. Otol Neurotol 2001; 22:808-812

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Audiologia kliniczna. red. M. Śliwińska-Kowalska. wyd. Mediton, Łódź 2005. ISBN 83-913433-8-3