Wu’er Kaixi
.jpg)
Wu’er Kaixi (chiń. upr. 吾尔开希; chiń. trad. 吾爾開希; pinyin Wú’ěr Kāixī; ujg. ئۆركەش دۆلەت Örkesh Dölet; ur. 17 lutego 1968) – chiński dysydent, z pochodzenia Ujgur, jedna z czołowych postaci protestów na placu Tian’anmen w 1989 roku.
W kwietniu 1989 roku Wu’er, wówczas student drugiego roku na Beijing Normal University, przyłączył się do protestujących na placu Niebiańskiego Spokoju, szybko wyrastając na jednego z czołowych przywódców ruchu. W 80. rocznicę Ruchu 4 Maja ogłosił Manifest Nowego Ruchu 4 Maja. Przyłączył się do strajku głodowego, w trakcie którego został z powodu komplikacji zdrowotnych odwieziony do szpitala. Po jego opuszczeniu wziął 18 maja udział w spotkaniu z premierem Li Pengiem. Ubrany w szpitalną piżamę, zarzucał Li iż poucza protestujących studentów, zamiast prowadzić z nimi dialog[1]. Po wprowadzeniu w Pekinie stanu wyjątkowego opowiedział się za zakończeniem protestu, za co został 22 maja usunięty z placu przez najbardziej radykalną grupę demonstrantów[2].
Po stłumieniu przez wojsko protestów na placu Tian’anmen nazwisko Wu’era znalazło się na liście najbardziej poszukiwanych przez władze osób, a on sam uciekł przez Hongkong do Francji. Stamtąd wyjechał do USA, gdzie studiował na Harvard University. W 1994 roku osiadł w Taizhong na Tajwanie, gdzie pracuje jako komentator polityczny w prasie i radiu. Wstąpił także do Kuomintangu. Opowiada się za pełną demokratyzacją systemu politycznego w ChRL oraz zjednoczeniem Chin kontynentalnych i Tajwanu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ James E. Hoare and Susan Pares: A Political and Economic Dictionary of East Asia. London: Routledge, 2006, s. 341. ISBN 1-85743-258-4.
- ↑ Ann Kerns: Who Will Shout If Not Us?: Student Activists and the Tiananmen Square Protest, China 1989. Minneapolis: Lerner Publishing Group, 2011, s. 144. ISBN 978-0-8225-8971-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People's Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013. ISBN 978-0-7864-3582-1.