Riazańska Wyższa Szkoła Dowódcza Wojsk Powietrznodesantowych
54°37′59″N 39°44′03″E/54,633056 39,734167
| |
 Główne wejście na teren Akademii (2009) | |
| Data założenia |
13 listopada 1918 |
|---|---|
| Państwo | |
| Obwód | |
| Adres |
pl. gen. armii W. F. Margiełowa 1, |
| Rektor |
Rusłan Jewdokimow |
Położenie na mapie obwodu riazańskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 54°37′59″N 39°44′03″E/54,633056 39,734167
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Strona internetowa | |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Riazańska Wyższa Szkoła Dowódcza Wojsk Powietrznodesantowych im. generała armii W.F. Margiełowa (ros. Рязанский институт воздушно-десантных войск имени генерала армии В.Ф. Маргелова) – rosyjska wyższa szkoła wojskowa w Riazaniu, kształcąca oficerów i podoficerów wojsk powietrznodesantowych.
Najstarsza uczelnia na świecie, kształcąca specjalistów tego rodzaju wojsk. Jedna z najbardziej elitarnych szkół wojskowych w byłym ZSRR a obecnie w Federacji Rosyjskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Historia szkoły ma swój początek w czasie II wojny światowej i przypadającym na ten okres gwałtownym rozwojem wojsk powietrznodesantowych walczących stron, w tym również i ZSRR. 2 sierpnia 1941 w Kujbyszewie utworzono tajną jednostkę nr 75021 – wojskowo-desantową szkołę dla szkolenia kadr wojsk powietrznodesantowych. Po wojnie szkoła została przeniesiona do Frunze w Kirgiskiej SRR, a następnie do Ałma-Aty w Kazachskiej SRR. W 1959 roku na wniosek naczelnego dowódcy rosyjskich wojsk powietrznodesantowych (WDW) gen. Wasilija Margiełowa, uczelnia została przeniesiona do Riazania i połączona z tamtejszą Oficerską Szkołą Piechoty im. K. Woroszyłowa (w rzeczywistości kursami, nie posiadającymi statusu uczelni wyższej). Początkowo nosiła nazwę Ogólnowojskowej Szkoły Dowódczej i dopiero po wypuszczeniu pierwszego rocznika, w 1964 roku, stała się Wyższą Szkołą Dowódczą Wojsk Powietrznodesantowych. W 1968 roku otrzymała imię „Leninowskiego Komsomołu”. W 1996 prezydent FR nadał uczelni nowego patrona, a w konsekwencji nową nazwę – Riazańska Wyższa Szkoła Dowódcza Wojsk Powietrznodesantowych im. gen. armii W.F. Margiełowa.
W 1998, uczelnia w związku z reorganizacją rosyjskich szkół wojskowych ponownie zmieniała nazwę – był to teraz Riazański Instytut Wojsk Powietrznodesantowych. Straciła wtedy patrona, którego przywrócono (Margiełow) cztery lata później (2002) na liczne wnioski i prośby środowisk kombatanckich, absolwentów i żołnierzy WDW. W 2004 roku powrócono również do dawnej nazwy: Riazańska Wyższa Szkoła Dowódcza Wojsk Powietrznodesantowych im. gen. armii W.F. Margiełowa. W 2008 roku do szkoły po raz pierwszy przyjęto kobiety (20 kursantek). W 2010 roku wstrzymano nabór kursantów na oficerów, skupiając się na szkoleniu podoficerów służby kontraktowej[1].
Okres świetności uczelni przypadał na lata 80. XX w. Jej komendantem został wtedy gen. Albert Sliusar, weteran z Afganistanu, który starał się w uczelni zaczepić doświadczenia wyniesione z tej wojny. Dość dużo mówiono wtedy w mediach o samej uczelni i wojskach powietrznodesantowych, jako elicie armii. Młodzi ludzie „garnęli” się do szkoły ze wszystkich zakątków ZSRR[2].
Nauka[edytuj | edytuj kod]
Uczelnia kształci dowódców WDW w dwóch kierunkach: dowódca plutonu powietrznodesantowego ze specjalnością menadżera i dowódca plutonu rozpoznawczego ze specjalnością tłumacz-lingwista. Studia odbywają się na 9 wojskowych i 3 cywilnych wydziałach: taktyki, taktyki specjalnej, uzbrojenia i strzelectwa, nauk humanistycznych i społeczno-ekonomicznych, powietrznodesantowym, zaopatrzenia i remontów, eksploatacji i uzbrojenia, dowodzenia w okresie pokoju, kultury fizycznej i sportu, języków obcych, matematyczno-fizycznym, języka rosyjskiego. W 2010 roku w uczelni pracowało 5 doktorów habilitowanych i 27 doktorów.
Studia trwają 5 lat i są podzielone na 10 semestrów zakończonych sesją (w czasach radzieckich były to 4 lata i 8 semestrów). Polegają one na słuchaniu wykładów, udziale w seminariach i konsultacjach, pisaniu prac kontrolnych. W ramach zajęć praktycznych kursanci skadrowani w plutony ćwiczebne biorą udział w zajęciach praktycznych z taktyki, służby wartowniczej itp. W okresie 5-letnich studiów, studenci ponad rok spędzają na poligonach. Absolwenci kończący uczelnię z wyróżnieniem maja prawo do wyboru miejsca służby.
W 2008 pierwszy raz w powojennej historii uczelni przyjęto na studia dziewczęta[3].
Znani absolwenci[edytuj | edytuj kod]
- szkoły piechoty
- szkoły wojsk powietrznodesantowych
Komendanci uczelni[edytuj | edytuj kod]
- gen. mjr Michaił Gruzinski (1941–1946)
- gen. armii Piotr Łaszczenko (1946–1950)
- gen. mjr Wiktor Wyżylin (1950–1952)
- gen. mjr Siergiej Sawczenko (1952–1959)
- gen. mjr Aleksandr Lieontiew (1959–1965)
- gen. por. Aleksandr Popow (1965–1968)
- gen. płk Oleg Kuliszew (1968–1970)
- gen. płk Alieksaj Czikrizow (1970–1984)
- gen. por. Albert Sliusar (1984–1995)
- gen. mjr Walerij Szczerbak (1995–2001)
- gen. mjr Władimir Krymski (2001–2008)
- płk. Władimir Ługowoj (2008–2009)
- płk. Andriej Krasow (2010–2012)
- gen. mjr Anatolij Koncewoj (2012–2017)
- gen. mjr Aleksej Ragozin (2017–2021)[4][5]
- płk. Rusłan Jewkodimow (2021-)[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Riazanskoje wojennoje ucziliszcze wpierwyje priostonowiło nabor kursantow. [w:] Lenta.ru [on-line]. 2010-06-24. [dostęp 2011-07-08]. (ros.).
- ↑ Schofield..., s. 131.
- ↑ Медведев: ВС РФ "только выиграют", если в армии будут служить женщины. desantura.ru, 22 kwietnia 2009. [dostęp 2021-01-03]. (ros.).
- ↑ В Рязанском воздушно-десантном училище сменился начальник
- ↑ Начальник РВВДКУ имени генерала армии В.Ф.Маргелова гвардии генерал-майор Алексей Рагозин простился с Боевым знаменем прославленного училища
- ↑ Штурмовик и гиревик: что известно о начальнике рязанского училища ВДВ Руслане Евкодимове
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Carey Schofield: Komandosi rosyjscy. Warszawa: Bellona, 1996, s. 131-134. ISBN 83-11-08547-1.
- Postupit’ w RWWDKU. [dostęp 2011-07-08]. (ros.).
- Riazanskoje wyższeie wozduszno-diesantnyje komandnoje dważdy krasnoznamiennyje ucziliszcze imieni gienierała armii Margiełowa W.F.. [w:] Sojuz Diesantnikow Rossii [on-line]. [dostęp 2011-07-08]. (ros.).