Wybory parlamentarne w Chorwacji w 2011 roku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podział na okręgi wyborcze: czerwone – wygrana Koalicji Kukuriku, niebieskie – wygrana HDZ

Wybory parlamentarne w Chorwacji w 2011 roku odbyły się 4 grudnia 2011. W ich wyniku wyłoniono łącznie 151 deputowanych do Zgromadzenia Chorwackiego (parlamentu Chorwacji) VII kadencji.

Ordynacja wyborcza przewidywała wybór 140 posłów w 10 okręgach wydzielonych w kraju. W każdym z nich przyznano po 14 mandatów przy zastosowaniu metody d'Hondta i przy obowiązującym progu wyborczym 5% w skali danego okręgu. Jedenasty okręg wydzielono dla Chorwatów mieszkających poza granicami kraju, zmieniona w stosunku do obowiązującego przy poprzednich wyborach ordynacja przewidywała wybór w nim wcześniej przewidzianej liczby 3 posłów. Dwunasty okręg obejmował 8 mandatów przeznaczonych dla przedstawicieli mniejszości narodowych – 3 w podokręgu dla mniejszości serbskiej oraz 5 w jednomandatowych podokręgach dla pozostałych mniejszości (w tym 1 dla Węgrów i 1 dla Włochów).

Wyniki zakończyły się zwycięstwem centrolewicowej opozycyjnej Koalicji Kukuriku, składającej się z Socjaldemokratycznej Partii Chorwacji, Chorwackiej Partii Ludowej – Liberalnych Demokratów, Istryjskiego Zgromadzenia Demokratycznego i Chorwackiej Partii Emerytów, która zdobyła większość bezwzględną w parlamencie. Drugie miejsce zajęła dotąd rządząca Chorwacka Wspólnota Demokratyczna, która tradycyjnie zdobyła wszystkie 3 mandaty w okręgu obejmującym diasporę. Poza Zgromadzeniem Chorwackim znalazły się m.in. Chorwacka Partia Socjalliberalna i Chorwacka Partia Prawa.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Lista wyborcza Głosy % Miejsca
Socjaldemokratyczna Partia Chorwacji (SDP) 958 312 40,0 61
Chorwacka Partia Ludowa – Liberalni Demokraci (HNS-LD) 13
Chorwacka Partia Emerytów (HSU) 3
Istryjskie Zgromadzenie Demokratyczne (IDS-DDI) 3
Chorwacka Wspólnota Demokratyczna (HDZ) 563 215 23,5 44
Chorwacka Partia Obywatelska (HGS) 2
Centrum Demokratyczne (DC) 1
Chorwaccy Laburzyści – Partia Pracy (HL-SR) 121 785 5,1 6
Chorwacki Demokratyczny Sojusz Slawonii i Baranji (HDSSB) 68 995 2,9 6
Niezależna Lista Ivana Grubišicia 66 266 2,6 2
Chorwacka Partia Chłopska (HSS)[1] 71 450 3,0 1
Chorwacka Partia Prawa dr. Ante Starčevicia (HSP)[2] 66 150 2,8 1
Chorwacka Partia Prawa (HSP) 72 360 3,0
Chorwacka Partia Socjalliberalna (HSLS) 71 077 3,0
Pozostali   13,9
Niezależna Demokratyczna Partia Serbska (SDSS) 3
Pozostałe mniejszości narodowe[3] 5
Razem 2 394 638   151

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W skład koalicji wchodziły dwie inne partie, których przedstawiciele nie uzyskali żadnych mandatów w parlamencie.
  2. W skład koalicji wchodziła także jedna inna partia, której przedstawiciele nie uzyskali żadnych mandatów w parlamencie.
  3. W jednym z podokręgów mniejszości narodowych zwyciężył kandydat Koalicji Kukuriku (z HNS-LD), tym samym Koalicja Kukuriku faktycznie zdobyła 81 mandatów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]