Wyrostki rylcowe
Wyrostki rylcowe, styliki (łac. styli) – smukłe, rurkowate lub kolcopodobne przydatki na końcu odwłoka niektórych owadów[1] i widłogonków[2].
Widłogonki[edytuj | edytuj kod]
U widłogonków wyrostki rylcowe obecne są na sternitach odwłokowych od drugiego do ósmego. Występują w parze na tylnej krawędzi każdego z tych sternitów. Pokryte są one kilkoma szczecinkami i opatrzone na wierzchołku w tęgą, rozwidlającą się szczecinę[2].
Owady bezskrzydłe[edytuj | edytuj kod]
U wszystkich przerzutek wyrostki rylcowe występują na segmentach odwłokowych od drugiego do dziwewiątego, gdzie złączone są z koksytami. Wyrostki te pokryte są szczecinkami i łuseczkami i zaopatrzone na wierzchołku w długą i tęgą szczecinę szydłowatego kształtu[2].
U rybików wyrostki te osadzone są zazwyczaj tylko na ósmym i dziewiątym sternicie odwłoka. Rzadziej występują jeszcze na siódmym, jak u rodzaju Thermobia. U nielicznych występują w takiej samej ilości jak u przerzutek, np. u rodzajów Atelura oraz Nicoletia[2].
Owady uskrzydlone[edytuj | edytuj kod]
Karaczany[edytuj | edytuj kod]
U karaczanów wyrostki rylcowe występują u samców. Osadzane są na płytce subgenitalnej powstałej z dziewiątego sternitu odwłoka. Są nieczłonowane i obecne w ilości jednego lub dwóch. U części gatunków brak ich w ogóle[3].
Modliszki[edytuj | edytuj kod]
U modliszek wyrostki rylcowe są niesegmentowane i występuje ich para na IX sternicie odwłoka samca[3].
Prostoskrzydłe[edytuj | edytuj kod]
U prostoskrzydłych wyrostki te są również nieczłonowane i osadzone na płytce subgenitalnej samców. Występują tylko u samców z nadrodziny Tettigonioidea[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Armand R. Maggenti, Scott Lyell Gardner: Online Dictionary of Invertebrate Zoology. 2005, s. 340.
- ↑ a b c d Jan Stach: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. III-V Pierwogonki – Protura, Widłogonki – Diplura, Szczeciogonki – Thysanura. Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1955, s. 23, 40, 44.
- ↑ a b Władysław Bazyluk: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. IX-X Karaczany – Blattodea, Modliszki – Mantodea. Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1956, s. 8.
- ↑ Władysław Bazyluk: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XI Prostoskrzydłe – Orthroptera (Saltatoria). Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1956, s. 11.