Wysokość astronomiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schemat pomiaru wysokości astronomicznej sekstantem

Wysokość astronomiczna, elewacja – kąt między płaszczyzną horyzontu astronomicznego a kierunkiem na ciało niebieskie.

W astronawigacji przyrządem do wyznaczania wysokości astronomicznej jest sekstant.

Wysokość astronomiczna wraz z azymutem są współrzędnymi w układzie horyzontalnym i określają chwilowe położenie ciała niebieskiego. Wysokość jest oznaczana symbolem i wiąże się z odległością zenitalną wzorem: [1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Astronomia ogólna, Hannu Karttunen i inni, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020, s. 24, ISBN 978-83-01-20808-0 (pol.).