Wyspa Książęca
1°37′00,01″N 7°24′00,00″E/1,616670 7,400000 Plaża | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
142 km² |
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Wysp Świętego Tomasza i Książęcej  | |
| 1°37′00,01″N 7°24′00,00″E/1,616670 7,400000
| |
| |
Wyspa Książęca (port. Ilha do Príncipe) – wyspa wulkaniczna na Oceanie Atlantyckim, w Zatoce Gwinejskiej, mniejsza z dwóch głównych wysp Wysp Świętego Tomasza i Książęcej. Wyspa stanowi jednocześnie jedną z dwóch prowincji kraju oraz jeden z siedmiu dystryktów o nazwie Pagué. Powierzchnia wyspy wynosi 142 km², a zamieszkuje ją około 5,7 tys. osób (1997).
Najwyższym szczytem na wyspie jest Pico de Príncipe – 948 m n.p.m. Porastający go las objęty jest ochroną w Obo National Park. Północna i środkowa część wyspy zajęte są przez plantacje, uprawia się tutaj kawę, kakaowiec, palmę kokosową.
Jedynym osiedlem miejskim jest Santo António (1,2 tys. mieszk. – 1999), ponadto znajduje się tu kilka mniejszych wiosek.
W 2012 r. utworzono tu Rezerwat Biosfery Wyspy Książęcej.
Podczas całkowitego zaćmienia Słońca 29 maja 1919 ekspedycja naukowa pod kierownictwem Arthura Eddingtona wykonała na Wyspie Książęcej obserwacje, pozwalające po raz pierwszy zmierzyć grawitacyjne zakrzywienie promieni światła w pobliżu Słońca, co stanowiło pierwsze eksperymentalne potwierdzenie ogólnej teorii względności Alberta Einsteina.