Wschodnioniemiecka Wystawa Przemysłu, Rzemiosła i Rolnictwa 1911 w Poznaniu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 19:18, 21 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Tzw. Betonhaus, czyli Hala Betonowa Śląskiego Towarzystwa Budowli Betonowych (restauracja wystawy)

Wystawa Wschodnioniemiecka (dokładnie: Wschodnioniemiecka Wystawa Przemysłu, Rzemiosła i Rolnictwa, niem. Ostdeutsche Ausstellung für Industrie, Gewerbe und Landwirtschaft Posen) - odbywająca się od maja do 30 września 1911 w Poznaniu, wystawa osiągnięć gospodarczych, społecznych i kulturalnych Niemców na terenie Wielkopolski, Pomorza, Śląska i Prus Wschodnich.

Wystawa Wschodnioniemiecka była pierwszą organizowaną w Poznaniu wielką imprezą wystawienniczą. Nie miała charakteru ściśle targowego - jej zadaniem była prezentacja potencjału i możliwości niemieckich na terenach wschodnich Prus. Pomysłodawcą imprezy i jej honorowym patronem był cesarz Wilhelm II. Jego syn, następca tronu, Fryderyk Wilhelm, był przewodniczącym komitetu honorowego. Dzięki dużym funduszom zapewnionym przez cesarza, wystawa miała bardzo reprezentacyjny charakter i urządzono ją z wielkim rozmachem. Zgromadzono ponad tysiąc wystawców z różnych regionów, przede wszystkim ze Śląska.

Wystawę otwarł uroczyście Fryderyk Wilhelm 15 maja 1911, na placu pod zbudowaną na tę okazję Wieżą Górnośląską (architekt: Hans Poelzig), którą barwnie iluminowano. Oprócz tego przygotowano wiele pawilonów tematycznych i innych atrakcji, np.:

  • makietę Starego Miasta w Poznaniu,
  • wystawę myśliwską ze strzelnicą konkursową i imitacją lasu,
  • wioskę murzyńską z chatami, sklepem, stanowiskami rzemieślników i meczetem, propagującą niemieckie zdobycze w Afryce, w której na stałe mieszkało około 60 Murzynów,
  • Kleinsiedlungsdorf, czyli wzorcową wioskę osadniczą, przewidzianą dla zasiedlających tereny wschodnie kolonistów (z placem, domami i świątynią).

Częścią składową wystawy była Wystawa Ogrodnicza zlokalizowana w Ogrodzie Botanicznym (obecnym Parku Wilsona). Ekspozycje miały tutaj najlepsze zakłady ogrodnicze. Wystawie Ogrodniczej towarzyszyła Wystawa Sztuki Cmentarnej, na którą zakład Gmurowskiego z Poznania wykonał dużych rozmiarów krzyż oraz obelisk, wkomponowane w zieleń ozdobną[1].

Po wystawie pozostawiono m.in. Halę Betonową Śląskiego Towarzystwa Budowli Betonowych (Betonhaus), która była restauracją wystawową (potem przebudowana na salę gimnastyczną), okrągły pawilon muzyczny z kopulastym dachem, a także Forstpavillon z bierwion z wysokim dachem i wieżą, mieszczący ekspozycję leśnictwa państwowego[1].

Z Wystawy do dziś zachowały się w całości dwa obiekty: kościółek norweski (obecnie zlokalizowany na Krzesinach) i pawilon winiarni (obecnie restauracja Meridian w Parku Sołackim).

Restauracja w Parku Sołackim

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Waldemar Karolczak, Parki publiczne, skwery i promenady dawnego Poznania (do 1914r.), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3-4/1993, s.56-57, ISSN 0137-3552

Bibliografia

  1. Monika Lamęcka-Pasławska, 90 lat MTP - Spacerownik, Gazeta Wyborcza, Poznań, 13.10.2011, ss.11-12
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wschodnioniemiecka_Wystawa_Przemysłu,_Rzemiosła_i_Rolnictwa_1911_w_Poznaniu&oldid=52015880”