Wywiad motywujący

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wywiad motywujący (ang. motivational interviewing)[1]) – rozmowa skoncentrowana na rozmówcy, poprzez dyrektywne zwiększanie wewnętrznej motywacji jednostki do zmian wynikających z analizy i przezwyciężenie dylematów. Podczas wywiadu podkreślane są aspekty możliwej zmiany, następuje przybliżanie rozmówcy do celu[2].

Metodę po raz pierwszy opisano w 1983 i początkowo stosowano przede wszystkim w pracy z osobami uzależnionymi od alkoholu[1]. Metoda nie ma na celu wymuszanie oczekiwanej zmiany, której rozmówca nie chce. Skutkiem wywiadu ma być zmiana naturalna, którą odbiorca odbiera jako pozytywną, w jego interesie[2]. Sposób ten zakłada, że klient jest zdolny do samodzielnego i aktywnego wzięcia udziału w procesie zmiany swojej sytuacji życiowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Katarzyna Wasilewska-Ostrowska, Wywiad motywujący w pracy socjalnej, w: Praca Socjalna, nr 2/2012, s.69, ISSN 0860-3480
  2. a b I. Krasiejko, Metodyka działania asystenta rodziny. Podejście skoncentrowane na rozwiązaniach w pracy socjalnej, wyd. Śląsk, Katowice 2010, s.68.