Wzmacniacz magnetyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wzmacniacz szeregowy

Wzmacniacz magnetyczny – układ elektryczny wykorzystujący do wzmacniania zmniejszenie impedancji (indukcyjności) uzwojenia przez podmagnesowanie rdzenia z ferromagnetyka. Dla rdzenia nienasyconego impedancja jest duża, a dla nasyconego – mała[1].

Zasada działania[edytuj | edytuj kod]

Wzmacniacz wykorzystuje nieliniowość pętli histerezy przesuwając sygnałem wejściowym punkt pracy.

Zasilany jest napięciem zmiennym albo impulsami i sterowany prądem (stałym, przemiennym, impulsowym) lub zewnętrznym polem magnetycznym.

Prądem podmagnesowuje się rdzeń dławika zmieniając jego indukcyjność i impedancje, a przez to i prąd obciążenia

Podział ze względu na[2][edytuj | edytuj kod]

Charakterystykę statyczną[edytuj | edytuj kod]

  • jednokierunkowy
  • dwukierunkowy.

Sprzężenie zwrotne[edytuj | edytuj kod]

  • brak
  • wewnętrzne
  • zewnętrzne
  • mieszane.

Kształt krzywej lub częstotliwość wyjściowa[edytuj | edytuj kod]

  • częstotliwość podstawowa
  • częstotliwość podwojona
  • prąd stały
  • impulsy.

Włączenie obciążenia[edytuj | edytuj kod]

  • szeregowe
  • równoległe.

Rdzenie[edytuj | edytuj kod]

  • jeden dwukolumnowy lub toroidalny
  • dwa rdzenie
  • czterokolumnowy
  • otwarte.

Podmagnesowanie[edytuj | edytuj kod]

  • prądem stałym albo zmiennym
  • magnesem
  • zbocznikowanie prostowników sprzężenia zwrotnego.

Charakterystyka częstotliwościowa[edytuj | edytuj kod]

  • prądu stałego
  • prądu zmiennego
  • impulsowe.

Rodzaj pracy[edytuj | edytuj kod]

  • liniowy
  • przekaźnikowy.

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Występuje w wielu odmianach. Część odmian posiada nazwy własne np:

  • amplistat – wzmacniacz magnetyczny na dwóch rdzeniach z zewnętrznym sprzężeniem zwrotnym,
  • ferraktor – impulsowy wzmacniacz ferrytowo–diodowy,
  • magnetometr transduktorowy – wzmacniacz sterowany zewnętrznym polem magnetycznym.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Z. Malecki, A. Zimoch, J. Kozłowski, Monter zautomatyzowanego napędu elektrycznego, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1966.
  2. M.A. Rozenbla, Wzmacniacze magnetyczne, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1965.