Władimir Riebikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władimir Riebikow
Ilustracja
Imię i nazwisko

Władimir Iwanowicz Riebikow

Data i miejsce urodzenia

19 maja?/31 maja 1866
Krasnojarsk

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

4 sierpnia 1920
Jałta

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Władimir Iwanowicz Riebikow (ros. Влади́мир Ива́нович Ре́биков; ur. 19 maja?/31 maja 1866 w Krasnojarsku, zm. 4 sierpnia 1920 w Jałcie[1][2]) – rosyjski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował filologię na Uniwersytecie Moskiewskim[1], uczył się też w Konserwatorium Moskiewskim u Nikołaja Klenowskiego[2]. W latach 1891–1893 uczył się prywatnie w Berlinie u Karla Meyerbergera (teoria) i Theodora Müllera (fortepian)[1]. Od 1893 do 1896 roku przebywał w Odessie, następnie w latach 1896–1897 ponownie w Niemczech oraz Austrii[1]. W 1898 roku wyjechał do Kiszyniowa, gdzie zorganizował oddział Rosyjskiego Stowarzyszenia Muzycznego i liceum muzyczne[1][2]. Między 1906 a 1909 rokiem koncertował w Berlinie, Dreźnie, Lipsku, Pradze, Salzburgu, Neapolu, Sorrento, Wenecji, Rzymie, Palermo, Paryżu i Wiedniu[1]. W 1910 roku osiadł w Jałcie[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Początkowo pozostawał pod wpływem muzyki Czajkowskiego, w okresie dojrzałej twórczości zaczął jednak wykorzystywać możliwości całotonowej skali, zbliżając się do stylistyki Claude’a Debussy’ego[1][2]. Uprawiał głównie twórczość fortepianową i sceniczną[1]. Uważał, że muzyka powinna być środkiem wyrazu emocji i uczuć, sam swoje dzieła określał mianem „muzyczno-psychologicznych”[1]. W swoich utworach wykorzystywał teksty rosyjskich poetów symbolistów (Konstantin Balmont, Walerij Briusow), inspirował się malarstwem Arnolda Böcklina oraz filozofią Schopenhauera i Nietzschego[1].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1])

Opery i dramaty muzyczne

Utwory fortepianowe

  • Osiennije griozy (1897)
  • Miełomimiki (1900)
  • Muzykalnyje stichotworienija
  • Sny (1900)
  • Rabstwo i swoboda (1902)
  • Striemlenije i dostiżenije (1903)
  • Piesni sierdca (1905)
  • Na ich rodinie
  • Sriedi nich
  • Biełyje piesni (1913)
  • Idillii (1913)

Utwory na głos i fortepian

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 388. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2940. ISBN 0-02-865530-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]