Władysław Mirzyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 07:25, 23 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Władysław Mirzyński
podpułkownik podpułkownik
Data urodzenia

5 września 1895

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie II RP,
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Okręgowy Zakład Gospodarczy nr VI,
Okręgowa Komisja Rekwizycyjna,
Wojskowy Sąd Okręgowy nr VI,
14 Wielkopolska Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa),
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Niepodległości

Władysław Marian Mirzyński (ur. 5 września 1895, zm. ?) – podpułkownik służby sądowej Wojska Polskiego II RP i Służby Sprawiedliwości ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 5 września 1895[1]. U kresu I wojny światowej brał udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej w stopniu podporucznika jako Władysław Mirzyński-Mudry[2][3]. Po zakończeniu wojny dysponując tytułem naukowym doktora praw został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do służby sądowej. Został awansowany do stopnia kapitana zawodowego administracji, dział gospodarczy ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[4]. W 1923 jako oficer Okręgowego Zakładu Gospodarczego nr VI był przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI i Okręgowej Komisji Rekwizycyjnej (tymczasowy stan - etat przejściowy)[5]. Następnie zweryfikowany w stopniu kapitana zawodowego administracji, dział gospodarczy ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[6]. W 1924 jako były żołnierz zawodowy pozostawał oficerem rezerwowym OZG nr VI[7]. Został zweryfikowany w stopniu majora służby sądowej ze starszeństwem z 1 stycznia 1932[1]. W 1932 był w składzie Wojskowego Sądu Okręgowego nr VI we Lwowie[8]. Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej 1939 był szefem służby sprawiedliwości w dowództwie 14 Wielkopolskiej Dywizja Piechoty oraz szefem Sądu Polowego Nr 14.

Po zakończeniu wojny wstąpił do ludowego Wojska Polskiego i został oficerem został oficerem Służby Sprawiedliwości. Awansowany do stopnia podpułkownika. Był sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego[9].

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia