Włodzimierz Barankiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Halfbricking (dyskusja | edycje) o 22:45, 17 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Włodzimierz Barankiewicz
porucznik / szeregowiec
Data i miejsce urodzenia

07 maja 1931
Łódź

Przebieg służby
Lata służby

1955–1961

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Zarząd II Sztabu Generalnego

Stanowiska

referent

Włodzimierz Barankiewicz (ur. 7 maja 1931 w Łodzi) – polski wojskowy, oficer wywiadu.

Życiorys

Ukończył w czasie okupacji szkołę powszechną, w 1950 łódzkie Liceum Administracyjno-Handlowe i w 1953 Szkołę Główną Służby Zagranicznej. Już na studiach podjął pracę w SGPiS[1].

W 1955 został powołany do czynnej służby wojskowej, 20 sierpnia 1955 w stopniu chorążego odkomenderowano do dyspozycji szefa Zarządu II Sztabu Generalnego WP. Od maja 1956 został zatrudniony na etacie niejawnym w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[1].

Od czerwca 1956 do maja 1958 pełnił służbę w Wydziale Politycznym Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie Zachodnim, od 8 sierpnia 1955 był attaché Ambasady PRL w Wiedniu. W 1959 został mianowany porucznikiem. 31 października 1961 porzucił służbę, oddając się w ręce władz amerykańskich.

Dwukrotnie (16 września 1966 w Wiedniu i w 1974 w Berlinie Zachodnim) dokonywał prób werbunku Polaków, przedstawiając się jako agent CIA[2][1].

Po porzuceniu służby został zdegradowany w kraju do stopnia szeregowca[1].

Przypisy

  1. a b c d Leszek Pawlikowicz: Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956–1964. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2004, s. 54, 83, 301–305. ISBN 83-7399-074-7.
  2. Instytut Pamięci Narodowej: Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. [w:] Biuletyn [on-line]. IPN, 2007. [dostęp 2014-03-11]. (pol.).