Zęby (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
herb
herb
pierwotna wersja herbu
Nieprawidłowa wersja herbu na obrazie Matejki

Zęby (Trzy Zęby, Smocze Zęby, Wilcze Zęby) – polski i węgierski herb szlachecki, przyniesiony do Polski przez króla Stefana Batorego w 1576 roku.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu czerwonym trzy wilcze zęby srebrne w słup, większe nad mniejszymi, osadzone w takimż kawałku szczęki. W formie pierwotnej zamiast zębów były trzy kliny w słup ostrzami w lewo. Niekiedy szczękę przedstawiano przylegającą do brzegów tarczy co jest niezgodne z zasadami stylizacji heraldycznej. Zdarzały się przypadki odwrócenia godła i zamiany barw pola na błękitne.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Batory, Batowski, Baturzycki, Baur-Baturzycki[1].

Znani herbowni[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 217-218. ISBN 978-985-6372-52-3. (biał.). (pol.)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.