Złotniki (Ukraina)

Złotniki
Золотники
	; Dom Ludowy w Złotnikach (1937)
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Rejon	tarnopolski
Populacja ; • liczba ludności; • gęstość	; 1789; 311,51 os./km²
Kod pocztowy	48115
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Złotniki
	Położenie na mapie Ukrainy Złotniki
	49°17′15″N 25°22′47″E/49,287500 25,379722
	Multimedia w Wikimedia Commons

Złotniki (ukr. Золотники, Zołotnyky) – wieś na Ukrainie w rejonie tarnopolskim obwodu tarnopolskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1485 r. miejscowość otrzymała prawa miejskie.

W 1664 Konstancja Słupecka, żona Wojciecha Karola Czosnowskiego herbu Kolumna, wraz ze siostrami sprzedała Ulińskiej część Złotnik w powiecie trembowelskim^[1].

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Złotniki w powiecie podhajeckim województwa tarnopolskiego. W lutym 1940 r. NKWD zesłało na Syberię 6 polskich rodzin (ok. 30 osób). W 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 30 Polaków^[2].

W latach 1984–1991 – osiedle typu miejskiego.

Zabudowania[edytuj | edytuj kod]

zamek^[3] – obecnie nie istnieje.
dwór-pałacyk wybudowany na przełomie XVIII w. i XIX w. przez Pileckich^[4]
W 1937 w Złotnikach otwarto Dom Ludowy^[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 4. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1901, s. 27.
↑ HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 277-278, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .
↑ Замок в селе Золотники. zamki-kreposti.com.ua. [dostęp 2013-10-12].
↑ RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 237-240, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
↑ Dom Ludowy w Złotnikach. „Wschód”. Nr 69, s. 11, 20 grudnia 1937.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV, Warszawa, 1880–1902, s. 641.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zamek w Złotnikach
Złotniki 2.) Z., wś, pow. podhajecki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 641 .
Złotniky na mapie von Miega
Złotniki na stronie Rady Najwyższej Ukrainy (ukr.)
Zygmunt Krasiński o Złotnikach

[1] Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 4. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1901, s. 27.

[2] HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 277-278, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .

[3] Замок в селе Золотники. zamki-kreposti.com.ua. [dostęp 2013-10-12].

[Aftanazy-4] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 237-240, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

[5] Dom Ludowy w Złotnikach. „Wschód”. Nr 69, s. 11, 20 grudnia 1937.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]