Zabitka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zabitka, martwica bocznawada drewna z grupy wad budowy. Jest to przyobwodowa warstwa obumarłego, zranionego drewna, znajdująca się na pniu, powstała w wyniku miejscowego zniszczenia kambium na skutek: pożaru, silnego nasłonecznienia, działania niskich temperatur, uszkodzeń wywołanych przez zwierzęta - osmykiwanie (czemchanie), spałowanie) lub człowieka oraz innych urazów mechanicznych.

Ze względu na stopień zabliźnienia rany zabitki dzieli się na:

  • otwarte (gdy rana jest świeża, lub jeszcze nie zabliźniona przez otaczające słoje roczne),
  • zamknięte, zarośnięte (gdy słoje drewna połączą się nad raną).

Osłabione drzewa mogą nie zdążyć zamknąć rany, atakowane są przez liczne grzyby, mogące spowodować zgniliznę.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]