Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej
Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, skrótowo zaburzenia elektrolitowe – upośledzenie homeostazy organizmu, będące skutkiem zaburzenia prawidłowej podaży wody w ustroju i nieprawidłowym stężeniem elektrolitów w ciele. Rzadko dochodzi do izolowanych zaburzeń gospodarki wodnej, zwykle towarzyszą im zaburzenia gospodarki elektrolitowej, dlatego najczęściej są opisywane zbiorczo.
W zależności od występowania deficytu lub nadmiaru wody w organizmie, rozróżnia się stany odwodnienia i przewodnienia organizmu. W zależności natomiast od charakteru zaburzeń elektrolitowych, wpływających na molalność płynów ustrojowych, wyróżnia się zaburzenia izotoniczne, hipotoniczne i hipertoniczne. Zaburzenia gospodarki wodnej można zatem podzielić na:
- stany odwodnienia:
- stany przewodnienia:
Zaburzone może być również rozmieszczenie płynów w poszczególnych przestrzeniach ciała. Euwolemia jest stanem prawidłowej objętości krwi, objętości płynu śródtkankowego i objętości płynu wewnątrzkomórkowego. Gdy proporcje objętości w tych przestrzeniach zostają zachwiane, mówi się o hipowolemii (gdy jest zbyt mało płynu w przestrzeni wewnątrznaczyniowej) albo hiperwolemii (gdy objętość płynu w przestrzeni wewnątrznaczyniowej jest zbyt duża).
Zaburzenia elektrolitowe można z kolei podzielić ze względu na nieprawidłowe stężenia elektrolitów w ustroju; najczęściej dotyczą one:
- sodu:
- potasu:
- wapnia:
- magnezu:
- chloru:
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Gajewski, Interna Szczeklika 2016, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2016, ISBN 978-83-7430-490-0, OCLC 958212590.
