Zaburzenia somatoformiczne – forma zaburzeń nerwicowych. Dotknięte nimi osoby odczuwają objawy sugerujące istnienie problemów somatycznych przy braku organicznych lub czynnościowych podstaw uzasadniających występowanie takich problemów[1].
Cechy charakterystyczne zaburzeń somatoformicznych[edytuj | edytuj kod]
upośledzenie czynności fizycznych
brak zmian biologicznych, które by wyjaśniały owo upośledzenie czynności fizycznych
zaburzenia somatyzacyjne – różne dolegliwości fizyczne np. zaparcia, bezsenność, bóle stawów itd. (ważne jest wykluczenie przyczyn biologicznych – gdy dokładne badania medyczne nie stwierdzają podłoża somatycznego, wskazuje to na podłoże psychiczne)[2]
hipochondria – przesadne zaabsorbowanie stanem swojego zdrowia, odczuwanie niepotwierdzonych przedmiotowo (badania medyczne) dolegliwości (dalsza droga badań medycznych wskazuje na konieczność konsultacji psychiatrycznej i psychologicznej)[3]
zaburzenia bólowe (psychalgia) – psychogenny ból w kilku lub jednej części ciała
zaburzenia konwersyjne[4] – występowanie objawów (np. drżenie kończyn) lub deficytów somatycznych (np. zniesienie czucia w danym obszarze ciała) w obrębie czynności ruchowych lub czuciowych będących wynikiem czynników psychicznych (nie ma biologicznych przyczyn dolegliwości)
↑R.C. Carson, J.N. Butcher, S. Mineka (2003), Psychologia zaburzeń, Tom 1, GWP, Gdańsk, ISBN 83-89120-17-8
↑ICD-10 Zaburzenia psychiczne u osób dorosłych. Opisy przypadków klinicznych. Gdańsk: American Psychiatric Press – Medical Press, 1999, s. 212. ISBN 83-87909-55-6.
↑ICD-10 Zaburzenia psychiczne u osób dorosłych. Opisy przypadków klinicznych. Gdańsk: American Psychiatric Press – Medical Press, 1999, s. 214. ISBN 83-87909-55-6.
