Zadnia Nowoleśna Turnia
 Zadnia Nowoleśna Turnia wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2389 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
7 sierpnia 1902 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′18,2″N 20°09′40,2″E/49,171722 20,161167
| |
Zadnia Nowoleśna Turnia (słow. Západná Slavkovská veža, niem. Westlicher Schlagendorfer Turm, węg. Nyugati Szalóki torony) – najwyższa z trzech Nowoleśnych Turni (2389 m[1] n.p.m.) znajdujących się w Nowoleśnej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Skrajnej Warzęchowej Turni oddziela ją Usypista Szczerbina, a od Pośredniej Nowoleśnej Turni siodło Nowoleśnej Szczerbiny. Zadnia Nowoleśna Turnia, podobnie jak inne okoliczne obiekty, jest wyłączona z ruchu turystycznego, na jej wierzchołek mają wstęp jedynie taternicy.
Zadnia Nowoleśna Turnia stanowi najwyższe i najbardziej wysunięte na zachód wzniesienie Nowoleśnych Turni. Jest ona także najwyższym wierzchołkiem całej Nowoleśnej Grani. Przez jej północną ścianę przebiega fragment Nowoleśnej Galerii – Zadnia Nowoleśna Galeria.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Karol Englisch i Johann Hunsdorfer senior, 7 sierpnia 1902 r. – letnie,
- Władysław Krygowski, 13 marca 1928 r. – zimowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 67–71.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.