Zakład Balneologiczny w Sopocie
54°26′43″N 18°34′13″E/54,445278 18,570278 nr rej. 865 z 18 maja 1982
| |
.JPG)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość |
Sopot, plac Zdrojowy |
| Architekt | |
| Inwestor |
Urząd Miejski |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1903 |
| Ukończenie budowy |
1904 |
| Pierwszy właściciel |
Urząd Miejski |
| Kolejni właściciele |
Dyrekcja Uzdrowiska (lata 30.) |
| Obecny właściciel |
Wojewódzki Zespół Reumatologiczny im. dr Jadwigi Titz-Kosko (od 1956) |
Położenie na mapie Sopotu  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
| 54°26′43″N 18°34′13″E/54,445278 18,570278
| |
| Strona internetowa | |
Zakład Balneologiczny w Sopocie – znajduje się na terenie Pomorskiego Centrum Reumatologicznego im. dr Jadwigi Titz-Kosko w Sopocie Spółka z o.o.[1] (ul.Grunwaldzka 1-3, 81-759 Sopot), przed wejściem na molo. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków w 1982[2].
Zakład Balneologiczny powstał w 1903 (jak głosi tablica przed wejściem do budynku), a koszt jego budowy wyniósł 460 tys. marek. Obiekt zaprojektowali Paul Puchmüller i Heinrich Dunkel. Zbudowany on został na terenie zajmowanym wcześniej przez zakład kąpielowy Jerzego Haffnera. Na jego ścianie znajduje się tablica upamiętniająca założyciela kąpieliska[3].
.JPG)
Budynek ozdobiony jest rzeźbami i witrażami. Nad głównym portalem ulokowane zostały: rzeźba syreny i trytona oraz herb miasta (jeden z najstarszych w Sopocie). Okna sali zabiegowej posiadają secesyjne witraże Ferdynanda Müllera z Quedlinburga.
Natomiast komin znajdujący się w północno-wschodnim narożniku budynku został obudowany wieżą. U jej szczytu znajduje się oszklona galeria widokowa pełniąca również funkcję latarni morskiej[4]. Po obwodzie komina biegną schody żelbetowo-spiralne.
W Zakładzie Balneologicznym można skorzystać m.in. z kąpieli solankowych, krioterapii, kinezyterapii, balneoterapii, hydroterapii, inhalacji oraz zabiegów rehabilitacji narządów ruchu.
Naprzeciwko zakładu znajduje się fontanna, do której woda pompowana jest ze zdroju św. Wojciecha.
W listopadzie 2007 powstała dokumentacja projektowa, według której mają zostać podjęte działania mające na celu rekonstrukcję latarni wieńczącej wieżę do lat 60. XX wieku. Przed podjęciem prac remontowych latarnia posadowiona jest na ok. 32,5 m n.p.m. Wieża zbudowana jest z cegły ceramicznej oraz dziurawki na zaprawie wapiennej. Na szczycie murów znajdują się drewniane murłaty (ok. 16x16 cm). Drewniana więźba dachowa oparta jest na krzyżowym stropie z belek. Konstrukcja dachu pokryta jest zieloną, ocynkowaną blachą[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Strona główna - Pomorskie Centrum Reumatologiczne im. dr Jadwigi Titz – Kosko w Sopocie Spółka z o.o. [online], Pomorskie Centrum Reumatologiczne im. dr Jadwigi Titz – Kosko w Sopocie Spółka z o.o. [dostęp 2017-08-01] (pol.).
- ↑ Zakład Balneologiczny w Sopocie został wpisany do rejestru zabytków pod nr 865 decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 18 maja 1982 r. (nowy numer decyzji 1009)
- ↑ Zabytki i atrakcje Sopotu, www.visit3city.pl. visit3city.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-16)]. (dostęp: 8 września 2008)
- ↑ Przewodnik po dawnym Sopocie, www.dawnysopot.pl (dostęp: 8 września 2008)
- ↑ Wykonanie robót budowlanych - Rekonstrukcja latarni na wieży Zakładu Rehabilitacji Leczniczej w Sopocie przy Placu Zdrojowym 3 dla Wojewódzkiego Zespołu Reumatologicznego im. dr Jadwigi Titz-Kosko w Sopocie, ul. Grunwaldzka 1/3, 81-759 Sopot (dostęp: 8 września 2008)