Zamach w Mińsku (2008)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamach bombowy w Mińsku 4 lipca 2008
ilustracja
Państwo

 Białoruś

Miasto wydzielone

 Mińsk

Data

4 lipca 2008

Godzina

0:25

Liczba zabitych

0

Liczba rannych

54

Położenie na mapie Mińska
Mapa konturowa Mińska, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
53°54′51,8400″N 27°32′17,1600″E/53,914400 27,538100

Zamach bombowy w Mińsku miał miejsce 4 lipca 2008 roku podczas koncertu przy pomniku Miasta-Bohatera z okazji Święta Niepodległości Białorusi.

Opis[edytuj | edytuj kod]

4 lipca 2008 podłożony przez niewykrytego sprawcę, lub sprawców, ładunek wybuchowy domowej roboty ranił 54 osoby, w tym 3 ciężko. Wśród rannych było dwoje małych dzieci. Czworo z poszkodowanych to cudzoziemcy – troje Ukraińców i jedna Rosjanka[1].

Obecny niedaleko od miejsca tragedii Prezydent Republiki Białorusi Alaksandr Łukaszenka nie odniósł żadnych obrażeń i pośpieszył do miejsca wybuchu, lecz opuścił je wkrótce, by – jak zaznaczyły jego służby prasowe – nie przeszkadzać w akcji ratunkowej[2].

Pomimo wybuchu, koncert nie został przerwany, podobnie jak jego transmisja telewizyjna. Tłumaczono to faktem, że wybuch uszedł uwadze większości zgromadzonych z powodu wielkiego tłumu i głośnej muzyki. Także pierwsze relacje pojawiły się w Internecie i innych mediach dopiero po kilku godzinach od zdarzenia[3].

Rankiem następnego dnia w pobliżu miejsca wybuchu odkryto drugi podobny ładunek. W sprawie wszczęto śledztwo z art. 339 kodeksu karnego (Chuligaństwo)[4][5].

Białoruscy politycy opozycyjni przestrzegli administrację przed próbą instrumentalizacji zamachu[6], podobne obawy wyrażali też niektórzy polscy komentatorzy[kto?]. Echem zamachu stały się dymisje w administracji prezydenckiej. Ze stanowiskami pożegnali się: szef administracji Hienadź Niewyhłas oraz sekretarz Rady Bezpieczeństwa Wiktar Szejman[7].

Przez pierwszy rok trwania śledztwa w tej sprawie odciski palców pobrano od 1,3 miliona osób, a więc od ponad 13% ludności kraju. Pomimo tego sprawców nie wykryto[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Минздрав: 40 пострадавших от взрыва остаются в больницах. news.tut.by, 2008-07-04. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-06)]. (ros.)..
  2. Dozens hurt in Belarus bomb blast [online], BBC News, 4 lipca 2008 [dostęp 2024-02-04] (ang.).
  3. Алесь Дашчынскі, ”Зьдзівіла: усё ў крыві, а гуляньне працягвалася”, „Radio Swoboda”, 4 lipca 2019 [dostęp 2024-02-04] (biał.).
  4. Віноўніка выбуху шукаюць сярод пацярпелых [online], Nasza Niwa, 4 lipca 2008 [dostęp 2024-02-04] (biał.).
  5. Tekst ustawy z dnia 9 czerwca 1999 r. Kodeks karny Republiki Białorusi (ros.).
  6. Аляксандар Класкоўскі, Цяпер дакладна «жартаваць ня будуць»! [online], Nasza Niwa, 4 lipca 2008 [dostęp 2024-02-04] (biał.).
  7. Po wybuchu - "poleciały głowy" urzędników na Białorusi [online], wiadomosci.wp.pl, 8 lipca 2008 [dostęp 2024-02-04] (pol.).
  8. Дактыласкапію па выбуху прайшлі 1,3 мільёна чалавек [online], Nasza Niwa, 2 lipca 2009 [dostęp 2024-02-04] (biał.).