Zamek Wojaczów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek Wojaczów
Symbol zabytku nr rej. A/4188/1455 z 23.11.1965
Ilustracja
Ruiny zamku
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Grzędy

Typ budynku

Zamek

Ukończenie budowy

XIV w.

Położenie na mapie gminy Czarny Bór
Mapa konturowa gminy Czarny Bór, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek Wojaczów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek Wojaczów”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek Wojaczów”
Położenie na mapie powiatu wałbrzyskiego
Mapa konturowa powiatu wałbrzyskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zamek Wojaczów”
Ziemia50°44′44″N 16°08′21″E/50,745556 16,139167

Zamek Wojaczów (Zamek Konradów) – zabytkowy zamek[1] wybudowany w XIV wieku w Grzędach[2] i zniszczony w 1437 roku.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Zamek położony jest w Grzędach – wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Czarny Bór, u podnóża Krzeszowskich Wzgórz w Kotlinie Kamiennogórskiej oraz Pasma Lesistej i Czarnego Lasu (Góry Kamienne) w Sudetach Środkowych[3].

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Zamek był w latach 1355, 1364, 1374, 1375 określany w źródłach jako Cunradiswalde (Zamek Konradów).

Opis[edytuj | edytuj kod]

Obiekt położony jest wśród podmokłych łąk śródgórskiej doliny. Składa się z czworobocznego w zarysie założenia centralnego o wymiarach 50 x 60 m i powielającej ten kształt fosy o szer. 10-20 m, i głębokości około 1,5 m. Na środku założenia widoczny jest kopiec utworzony przez ruiny murowanej budowli − wieży mieszkalnej. Jedynym czytelnym jej elementem jest odcinek prostej ściany od strony E. Budowla została wzniesiona z łamanego kamienia (czerwonego zlepieńca) na zaprawie wapiennej[4]. Obiekt znajduje się w całkowitej ruinie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zamek po raz pierwszy wzmiankowany jest w 1355 r. Odnotowano go wówczas wśród warowni, które piastowski książę Bolko II zajął w ramach szerszej akcji zbrojnej, wymierzonej wobec grupy zbuntowanych zamków w okolicach dzisiejszego Wałbrzycha. Na podstawie źródeł pisanych nie można jednak stwierdzić, kim był właściciel zamku w trakcie tych wydarzeń, choć prawdopodobnie nie byli to przedstawiciele rodu von Predel[4]. W kwietniu 1364 r. zamek był wymieniony wśród posiadłości należących do Bolka II. Jeszcze tego samego roku 9 września zamek Cunradiswalde z pobliskim folwarkiem oraz miejscowością Libenow i przyległościami Bolko II nadał za wierną służbę braciom Hansowi, Ulrykowi, Henrykowi, Fryderykowi i Albrechtowi Hackebornom[4]. Przy tej okazji książę stwierdził, że dobra te kupił przed rokiem i jednym dniem, nie wspominając jednak od kogo. W 1374 r. nastąpiła kolejna sprzedaż tych posiadłości przez Henryka i Fryderyka von Hakenbornów, braciom Mikołajowi i Klerykowi Bolcze i ich kuzynowi Mikołajo-wi vom Czeisberge. Wśród nieruchomości wymieniono wówczas warownię i folwark Liebenow. Spośród nowych właścicieli na zamku prawdopodobnie najpierw rezydował Mikołaj Bolcze, który na dokumencie wystawionym w Konradowie 8 listopada 1374 r. odnotowany został jako jeden ze świadków[4]. Po jego śmierci majątek przejął Kleryk Bolcze, który w 24.01.1375 r. zapisał czynsze na rzecz ołtarza pod wezwaniem św. Jadwigi, znajdującego się w tutejszym zamku, w intencji świętej pamięci jego brata Mikołaja. Przed 1379 r. dobra te przeszły na własność Půty z Častalovic (starosty kłodzkiego i ząbkowickiego oraz komornika króla czeskiego). W tym roku sprzedał on wyżej wspomniane dobra Hermanowi von Zettritzowi. On też wystawił w Grzędach dokument w 1383 r. Po nim zaś dobra te odziedziczyli jego synowie Henryk, Konrad i Jorge. Po podziale majątku w 1399 r. zamek Konradów z przyległościami w 1399 r. przypadł Henrykowi.

Obiekt miał zostać zniszczony w 1437 r.[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).
  2. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 191. [dostęp 2015-02-17].
  3. Sudety Środkowe. Skala 1:40000. Wyd. 6. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2011. ISBN 978-83-62917-84-6.
  4. a b c d e http://www.repozytorium.uni.wroc.pl/Content/89407/Boguszewicz_Corona%20Silesiae.pdf

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]