Zapas stabilności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zapas stabilności określa praktyczną przydatność zamkniętego układu automatycznej regulacji. Jest miarą odległości danego punktu pracy urządzenia lub algorytmu od granicy stabilności, określanej przez dowolne z kryterium stabilności układu automatycznej regulacji.

Dla zamkniętych układów regulacji zapas stabilności definiuje się, na podstawie charakterystyk układu otwartego, jako parę liczb: pierwsza określa zapas amplitudy (nazywany również zapasem modułu), a druga – zapas fazy.

W praktyce zapas stabilności powinien być wystarczająco duży, np. większy niż 6 decybeli i 30 stopni lub 8 decybeli i 45 stopni.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]