Zasłonak pospolity

Zasłonak pospolity
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	zasłonakowate
Rodzaj	zasłonak
Gatunek	zasłonak pospolity
	Nazwa systematyczna
	Cortinarius trivialis J.E. Lange; Fl. Agaric. Danic. 5: lll (1940)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zasłonak pospolity (Cortinarius trivialis (Schaeff.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisany został w 1940 r. przez duńskiego mykologa J. E. Lange i jego diagnoza jest do tej pory aktualna. Później wyróżniane przez niektórych mykologów odmiany i formy są według Index Fungorum synonimami gatunku^[2].

Niektóre synonimy łacińskie^[2]:

Cortinarius collinitus var. trivialis (J.E. Lange) A.H. Sm. (1944)
Cortinarius trivialis f. repandus (Ricken) Bidaud, Moënne-Locc. & Reumaux (2000)
Cortinarius trivialis J.E. Lange(1940) f. trivialis
Cortinarius trivialis var. rickenii Rob. Henry (1976)
Cortinarius trivialis J.E. Lange (1940) var. trivialis
Inocybe trivialis (J.E. Lange) M.M. Moser (1953)
Myxacium collinitum var. repandum Ricken (1915)
Myxacium triviale (J.E. Lange) M.M. Moser (1969)

Nazwę polską podał Andrzej Nespiak w 1975 r^[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 5-12 cm, u młodych okazów dzwonkowaty lub półkulisty z podwiniętym brzegiem, później staje się łukowaty, na koniec płaski z tępym i szerokim garbem. Powierzchnia gładka. Podczas suchej pogody jest błyszczący i ma barwę słomianożółtą, podczas wilgotnej pogody jest śliski i ma barwę od oliwkowej do ochrowożółtobrązowej^[4]. Brzegi kapelusza są jaśniejsze. Czasami młode okazy posiadają niebieskie wybarwienie, szybko jednak zanikające^[5].

Blaszki

Średniogęste, przy trzonie wykrojone, u młodych okazów zakryte białawą zasnówką. Za młodu mają barwę wodnistobrązową ze słabym fioletowym odcieniem, u starszych okazów od rdzawobrązowej do cynamonowobrązowej^[4].

Trzon

Wysokość 5–12 cm, grubość 1-2 cm. Jest pełny, walcowaty, dołem zwężający się. Powierzchnia żółtawa lub rdzawa i pokryta grubą warstwą śluzu. Śluzu tego jest tak dużo, że tworzy poprzeczne wały. Po zaschnięciu powstają z nich ciemniejsze i łuskowate, wstęgowate twory lub poprzeczne opaski. Jest to cecha charakterystyczna dla tego gatunku. W czasie suchej pogody śluz wysycha tworząc na trzonie przeźroczystą błonkę. Pomiędzy blaszkami a zasnówką jest biały i bez śluzu^[4]^[6].

Miąższ

Białawy lub żółtawy, tylko na wierzchołku kapelusza niebieskawy. Jest twardy i ma mało wyraźny smak i zapach^[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników rdzawobrązowy. Zarodniki o kształcie migdałkowatym lub półelipsowatym, słabo brodawkowane. Rozmiar 10-15 × 5-8 μm. Pleurocystyd brak, cheilocystydy podobne kształtem do podstawek^[7].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Europie i w Ameryce Północnej. Jest najbardziej rozpowszechniony wśród śluzowatych zasłonaków^[7].

Można go spotkać w lasach liściastych, iglastych i mieszanych, na torfowiskach. Rośnie na ziemi, szczególnie pod jodłą pospolitą, świerkiem pospolitym, topolą osiką, bukami i dębami. Owocniki wytwarza od lipca do października^[4]. Jest grzybem pionierskim, wraz z drzewami, z którymi tworzy mikoryzę zasiedla nieużytki, groble, hałdy i nasypy^[6].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Mimo dużej liczby gatunków zasłonaków ten jest łatwy do rozpoznania – odróżnia się silną śluzowatością owocników. Jest jeszcze kilka śluzowatych zasłonaków, ale tylko zasłonak pospolity ma charakterystyczny trzon z wieloma poprzecznymi opaskami. Wśród zasłonaków należy do większych^[4].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Grzyb mikoryzowy^[3]. Według niektórych źródeł jest grzybem jadalnym^[4], według innych jednak jest podejrzany o trujące własności. Co prawda nie stwierdzono zatruć tym grzybem, jednak zasłonaki zawierają silnie trującą orellaninę, ponadto może być pomylony z innymi, trującymi gatunkami zasłonaków. Z tego też względu lepiej nie zbierać tego grzyba w celach spożywczych^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Index Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
↑ ^a ^b Species Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
↑ ^a ^b Władysław Wojewoda: Checklist of Polisch Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Scienceas, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
↑ ^a ^b Cortinarius trivialis J.E. Lange – Girdled Webcap. [dostęp 2013-11-12].
↑ ^a ^b Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele: Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. Warszawa: 2006. ISBN 978-1-40547-937-0.
↑ ^a ^b MushroomExpert. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polisch Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Scienceas, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[wag-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.

[webcap-5] Cortinarius trivialis J.E. Lange – Girdled Webcap. [dostęp 2013-11-12].

[griz-6] Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele: Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. Warszawa: 2006. ISBN 978-1-40547-937-0.

[mushroom-7] MushroomExpert. [dostęp 2013-11-11]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]