Zawady (Poznań)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Zawady
Osiedle Ostrów Tumski-Śródka-Zawady-Komandoria
Ilustracja
Widok w kierunku północnym (2006)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Długość

800 m

Przebieg
0 m
światła 130 m ul. Prymasa A. Hlonda, ul. Główna
500 m ul. Koronkarska
780 m ul. św. Wincentego, ul. Chlebowa
800 m
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „ulica Zawady”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „ulica Zawady”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Zawady”
Ziemia52°25′00,6″N 16°57′30,8″E/52,416840 16,958550
Dom przy ulicy Zawady nr 3 (zburzony w 2018)
Widok na tramwaj Konstal 102Na wyjeżdżający z pętli Zawady. Zdjęcie zostało zrobione w listopadzie 1989 roku, natomiast otoczenie pętli nie uległo zmianie aż do około 2010 r. – w tym czasie powstawało przedłużenie ulicy Prymasa Hlonda.

Zawady – prawobrzeżna część Poznania; także główna ulica tej części miasta. Zawady wraz z niektórymi sąsiednimi częściami tworzą jednostkę pomocniczą osiedle Ostrów Tumski-Śródka-Zawady-Komandoria.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Etymolodzy spierają się o pochodzenie nazwy Zawady. Ksiądz Stanisław Kozierowski w dziele pt. Najdawniejszy Poznań i jego okolica w świetle nazw topograficznych i najstarszych źródeł wydanym w 1922 roku pisze: "(...) bardzo pospolitą nazwą młynów jest zawada, dziś Zawady przy Poznaniu, bo stawidła zawadzały w wodzie". Współcześni sugerują, że Zawady to umocnienia lub naturalne przeszkody chroniące książęcy gród na Ostrowie Tumskim podczas najazdu wojsk Miecława, idących naprzeciw wojskom księcia Kazimierza Odnowiciela.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy Zawady wzmiankowane są w XV wieku m.in. u Jana Długosza. Jest to okres, kiedy osada jest już w pełni rozwinięta, dlatego też trudno określić lata założenia, a tym bardziej pierwszych właścicieli. Sądzi się, że były to tereny książęce, które w XII wieku zostały nadane biskupowi bądź kapitule katedralnej. Osada mogła powstać na cyplu niewysokiego wzniesienia pomiędzy ulicą Zawady, a starorzeczem Warty, trochę niżej niż obecna ulica. Około XIV wieku zabudowa sięgnęła wschodniej strony ulicy Zawady, a do wieku XVI osiągnęła rejon ulicy Koronkarskiej. Do XVIII wieku zabudowa kierowała się ku północy[1]. Zawady należały do parafii pw. św. Małgorzaty na Śródce, podobnie jak pozostałe prawobrzeżne wsie. Od początku XVI wieku kapituła będąca właścicielem Zawad dzierżawiła osadę i ziemię, od około 1521 roku weszły w skład ziem stołowych, czyli bezpośrednio zarządzanych przez kapitułę. Przez następne dekady Zawadzianie zajmowali się ogrodnictwem i uprawą roli, a także świątnictwem, czyli pomaganiem w utrzymaniu porządku w pobliskiej katedrze. Ponadto mieściła się tu cegielnia i staw rybny. W 1728 wieś po raz pierwszy ukazała się na planie Poznania i okolic autorstwa Jana Rzepeckiego[2]. Po wprowadzeniu w 1796 roku regulacji przepisów hipotecznych Zawady liczyły 47 numerów hipotecznych (dla porównania: Poznań - 411, Chwaliszewo - 139, Śródka - 51)[3]. Do dziś zachował się tu zespół starych domów szkieletowych. W 1800 roku wieś została włączona do miasta Poznania (miała wtedy 345 mieszkańców[4]). Władze pruskie nadały przy tym urzędową nazwę Vorstadt Zawade[5].

W XIX i XX w. Zawady uległy znaczącej industrializacji - rozwinął się tutaj na dużą skalę przemysł, podobnie, jak na sąsiedniej Głównej. Powstały m.in. nowoczesne zakłady PEBECO. W 1872 powstała linia kolejowa Poznań-Bydgoszcz, która oddzieliła Zawady od Śródki. W ślad za rozwojem przemysłu szła rozbudowa budownictwa komunalnego - to właśnie na Zawadach i sąsiedniej Komandorii powstały awangardowe modernistyczne osiedla mieszkaniowe dla robotników poznańskich zakładów:

Również na Zawadach zlokalizowano pierwsze w Polsce nowoczesne przytulisko dla bezdomnych, późniejszy szpital zakaźny. W 1928 wybudowano wiadukt kolejowy i osiedle barakowe dla bezdomnych w jego sąsiedztwie. W 1931 planowano przebicie ulicy od strony Śródki, do ulicy Bałtyckiej, tyłami Zawad i Głównej, do czego nie doszło z uwagi na wielki kryzys i protesty mieszkańców planowanych do wyburzenia domów (Trasa Hlonda powstała dopiero w 2010)[7]

W styczniu 1929 magistrat postanowił przenieść na Zawady drobne zakłady rzemieślnicze, przemysłowe i firmy transportowe z zagęszczonego Starego Miasta. Była to jedna z głównych przyczyn industrializacji tych terenów i wygaszenia ich rolniczego charakteru[6].

W czasie II wojny światowej władze okupacyjne przemianowały nazwę ulicy Zawady na Grosse Bromberger Strasse[8].

W 2013 roku na terenie należącym do zakładów Beiersdorf-Lechia SA wybudowano osiedle mieszkaniowe Tumski Park[9].

Ulica[edytuj | edytuj kod]

Ulica Zawady stanowi oś tej części miasta, dawniej także fragmentem drogi krajowej nr 5 i szlaku europejskiego E261[a]. Ulica Zawady jest drogą jednojezdniową z dwoma pasami ruchu, jedną z ważniejszych arterii Poznania. Po obu jej stronach biegną ponadto pasy dla rowerów. W najbliższym czasie[kiedy?] planowane jest wybudowanie trasy tramwajowej będącej przedłużeniem odcinka Rondo Śródka - Zawady (pętla) do dworca kolejowego Poznań Wschód.

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W okresie od 10.11.2010 r. do 4.06.2012 r. droga krajowa nr 5 i szlak europejski E261 biegły śladem ulicy Prymasa A. Hlonda. W wyniku otwarcia wschodniej obwodnicy w czerwcu 2012 droga nr 5 została skierowana na nową trasę, omijając miasto Poznań.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jarmila Kaczmarek, Archeologiczne skarby Głównej i Zawad, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2002, s.17-19, ISSN 0137-3552
  2. Dorota Matyaszczyk, Główna i Zawady na planach i mapach Poznania i okolic, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2002, s.82-83, ISSN 0137-3552
  3. Michalski Maciej, Witkowski Rafał. Średniowieczne i staropolskie wsie Główna i Zawady. „Kronika Miasta Poznania”. 2/2002: Zawady i Główna, s. 36-67. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. [dostęp 2014-10-19]. 
  4. Zygmunt Boras, Lech Trzeciakowski, W dawnym Poznaniu, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1971, s.233
  5. Retablissements Plan der Stadt Posen im Jahre 1803. CYRYL Cyfrowe Repozytorium Lokalne Poznań. [dostęp 2014-10-11].
  6. a b Hanna Grzeszczuk-Brendel, Gabriela Klause, Domy socjalne na Zawadach, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2002, s.188-203, ISSN 0137-3552
  7. Dorota Matyaszczyk, Kilka uwag o kształtowaniu przestrzeni i budownictwie na Głównej i Zawadach, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2002, s.168,190, ISSN 0137-3552
  8. Mapa Gauhaupstadt Posen (1943). CYRYL - Cyfrowe Repozytorium Lokalne Poznań. [dostęp 2014-10-09].
  9. Wyborcza.pl [online], poznan.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-27].
  10. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-04-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Poznań - atlas aglomeracji, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
  • Magdalena Mrugalska-Banaszak, Budownictwo i architektura przemysłowa na Zawadach i Głównej do 1939 roku - wykaz obiektów przemysłowych, w: Kronika Miasta Poznania nr 2/2002, ISSN 0137-3552
  • Hanna Grzeszczuk-Brendel, Gabriela Klause, Domy socjalne na Zawadach, w: Kronika Miasta Poznania nr 2/2002, ISSN 0137-3552
  • Dorota Matyaszczyk, Kilka uwag o kształtowaniu przestrzeni i budownictwie na Głównej i Zawadach, w: Kronika Miasta Poznania nr 2/2002, ISSN 0137-3552
  • Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Aleksandra Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366.
  • Jan Kaczmarek, Henryk Kot, W sercu Polski. Ostów Tumski - Śródka - Zawady w rycinach Henryka Kota, Poznań: wyd. Kontekst, 2008, ISBN 978-83-88572-62-3, OCLC 316481077.