Zbór Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” w Lublinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbór Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” w Lublinie
Państwo

 Polska

Siedziba

Lublin

Adres

ul. Zamojska 20/22
20-105 Lublin

Data powołania

1931

Wyznanie

ruch badacki

Kościół

Świecki Ruch Misyjny „Epifania”

Położenie na mapie Lublina
Mapa konturowa Lublina, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zbór Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” w Lublinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zbór Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” w Lublinie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zbór Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” w Lublinie”
Ziemia51°14′27″N 22°34′12″E/51,240833 22,570000
Strona internetowa

Zbór Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania” w Lubliniechrześcijański unitariański zbór działający w Lublinie od 1931 roku. Należy do Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania”.

Siedziba zboru mieści się w kaplicy epifanicznej, w kamienicy na piętrze przy ul. Zamojskiej 20/22. Na ścianie frontowej kaplicy wisi krzyż w koronie – godło ruchu Badaczy Pisma Świętego oraz tzw. wykres wieków autorstwa Charlesa Taze Russella, przedstawiający biblijną historię świata z perspektywy Boskiego planu wieków.

Nabożeństwa odbywają się w niedziele i święta o godz. 9:30 oraz w środy o godz. 17:00[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lubelski zbór Badaczy Pisma Świętego[edytuj | edytuj kod]

Ruch badacki dotarł do Lublina wraz z przyjazdem ze Stanów Zjednoczonych do miasta Wł. Wójcika (1920 lub 1921) i Bronisława Blacharskiego (1921). Jan Kulka wraz z Katarzyną Kulką przyjęli wierzenia Badaczy Pisma Świętego w roku 1922 (Jan Kulka był późniejszym starszym zboru oraz ewangelistą ruchu epifanicznego)[2]. W roku 1923 zorganizowany został lubelski zbór Badaczy Pisma Świętego. Pierwszym starszym w zborze był br. Ziemba. W latach 1923–1927 zebrania religijne odbywały się w mieszkaniach prywatnych u s. Kubalskiej na ul. Podwale, u małżeństwa Miączów przy ul. Dolnej Panny Marii i u małżeństwa Drożdżów przy ul. Lipowej. W roku 1924 w wynajętej sali zorganizowano pierwszą konwencję. Od roku 1927 dwa razy każdej niedzieli przy ul. Zamojskiej w sali Spółdzielni Komisowo-Handlowej dla mieszkańców Lublina organizowano otwarte wykłady biblijne połączone z dystrybucją literatury religijnej[3].

Zbór epifaniczny[edytuj | edytuj kod]

W roku 1931 w Lublinie nastąpił podział, w wyniku którego ze zboru lubelskiego wyłoniły się dwa nowe zbory. Oprócz lubelskich Świadków Jehowy w Lublinie powstały zbór ZWBPŚw i zbór epifaniczny. Historia ruchu epifaniczego w Lublinie sięga początku lat 30. W 1930 roku członkiem zboru został Tadeusz Sadowski – wieloletni starszy zboru i pielgrzym ruchu epifanicznego. W kolejnych latach zbór się powiększał – poglądy epifaniczne przyjęli: Władysław Kieraga (1932), Jan Supryn (1933), Maria i Adam Złotkiewiczowie (1933), Aniela Flis (1933) i Agnieszka Bańka (1934)[2].

Pierwsze lubelskie nabożeństwa epifaniczne odbywały się w domu małżeństwa Wochów. Aleksander Woch w okresie międzywojennym pełnił funkcję pielgrzyma. Oboje zginęli we wrześniu 1939 roku w trakcie bombardowania Lublina.

W roku 1935 zbór liczył 45 osób. W latach 1935–1936 zbór został podzielony i cześć jego członków przeszła do organizowanego przez Czesława Kasprzykowskiego Stowarzyszenia Badaczy Pisma Świętego[4].

W czasie okupacji niemieckiej, w latach 1939–1944, nabożeństwa epifaniczne odbywały się nielegalnie, bez zgody okupanta, w domu państwa Marii i Adama Złotkiewiczów. Od 1944 roku lubelscy epifaniści doświadczali różnorakich prześladowań religijnych z rąk leśnych ugrupowań zbrojnych kierujących się fanatyzmem religijnym. Dewastowano miejsca zebrań przez niszczenie ich wyposażenia, dokonywano napadów na domy epifanistów oraz pobić i postrzeleń wiernych. Prześladowania skończyły się w roku 1947[2].

Po wyzwoleniu Lublina 22 lipca 1944 r. nabożeństwa odbywały się w domu państwa Złotkiewiczów oraz Anieli Flis. W kaplicy przy ul. Zamojskiej, lubelscy epifaniści zgromadzają się od 1947 r. W czasie Polski Ludowej wielu lubelskich epifanistów było sądzonych z powodu odmowy służby wojskowej z bronią w ręku. Niektórzy z nich trafili do więzienia[2].

Założyciel międzynarodowego Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania”, uważany przez epifanistów za następcę Charlesa Taze Russella – prof. Paul S.L. Johnson – odwiedził Lublin podczas organizowanych tu epifanicznych konwencji 8 razy: 22–24 lipca 1928, 14–15 lipca 1930, 14 lipca 1931, 25–26 lutego 1932[a], 17–18 lipca 1933, 26–27 lipca 1936, 24–25 lipca 1937 i 7–9 lipca 1946. Kolejny dyrektor wykonawczy ruchu, Raymond G. Jolly, odwiedził zbór lubelski 4-krotnie w latach 1957, 1960, 1964 i 1978[2].

Gdy w roku 1952 odebrano debit pocztowy na sprowadzanie Teraźniejszej Prawdy z zagranicy, zbór lubelski podjął się drukowania czasopisma w warunkach konspiracyjnych na powielaczu, na własny koszt. Tak wydrukowano numery od 130 do 174, aż do czasu gdy w listopadzie 1957 roku ukazał się numer 175 drukowany oficjalnie w Polsce przez ŚRME[5].

Przez 20 lat zbór w Lublinie wraz ze zborem w Tomaszowie Lubelskim pozostawały poza strukturami ŚRME. Mimo próśb tych zborów o usługi pielgrzymskie, nie były im one świadczone. Nie umieszczano również sprawozdań tych zborów z uroczystości Wieczerzy Pańskiej w Teraźniejszej Prawdzie[6].

Długoletnim starszym zboru był Czesław Flis (1927–2015)[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Konwencje w 1932 roku zorganizowano zimą gdyż P.S.L. Johnson obawiał się, że rychły wybuchu Armagedonu, którego się wówczas spodziewali epifaniści mógłby mu uniemożliwić późniejszy przyjazd.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zbór w Lublinie na stronie Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania”. [dostęp 2011-02-09].
  2. a b c d e Historia zboru lubelskiego [online] [dostęp 2011-02-09] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-29].
  3. Waldemar Szymański, Z historii lubelskiego zboru, „Na Straży”, Na Straży, lipiec 1998, s. 152.
  4. Paul S.L. Johnson, Nasze dziewiętnaste roczne sprawozdanie, „Teraźniejsza Prawda”, ŚRME, styczeń 1938, s. 7.
  5. Julian Grzesik, Świecki Ruch Misyjny Epifania przekształcony na osobę prawną, Lublin: SOWA Sp. z o.o., 2007 (Historia ruchu Badaczy Pisma Świętego), s. 126.
  6. Julian Grzesik, Świecki Ruch Misyjny Epifania przekształcony na osobę prawną, Lublin: SOWA Sp. z o.o., 2007 (Historia ruchu Badaczy Pisma Świętego), s. 137.
  7. Zmarł br. Czesław Flis [online], epifania.pl, 5 maja 2015 [dostęp 2018-04-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-04].