Zbigniew Łukasik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Łukasik
Data i miejsce urodzenia

1952
Kraśnik

Profesor nauk technicznych
Specjalność: automatyzacja procesów, przetwarzanie sygnałów, systemy sterowania, automatyka i sterowanie w transporcie
Alma Mater

Wyższa Szkoła Inżynierska w Radomiu

Doktorat

1981
Politechnika Szczecińska

Habilitacja

1998
Narodowa Akademia Nauk Ukrainy

Profesura

12 maja 2008

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny w Radomiu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Stanisław Łukasik (ur. 1952 w Kraśniku[1]) – polski inżynier, specjalizujący się w zakresie automatyki, profesor nauk technicznych, rektor Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu w kadencjach 2012–2016 i 2016–2020.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent wyższych studiów technicznych w Leningradzie, gdzie kształcił się w zakresie automatyki i elektroradiotechniki okrętowej. Ukończył też studia ekonomiczne w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu. W 1981 na Politechnice Szczecińskiej uzyskał stopień doktora nauk technicznych na podstawie pracy Badania możliwości wykorzystania zasad teorii złożoności do zadań optymalizacji charakterystyk dynamicznych i syntezy systemów dynamicznego sterowania położeniem specjalistycznych jednostek pływających. Habilitował się w 1998 w Narodowej Akademii Nauk Ukrainy. 23 maja 2008 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. W pracy naukowej zajmuje się automatyzacją procesów, przetwarzaniem sygnałów, automatyką.

Od 1982 związany z WSI w Radomiu, przekształconą następnie w Politechniką Radomską, od 2008 na stanowisku profesora zwyczajnego. Był prodziekanem (1984–1986, 1987–1993) i dziekanem (1986–1987, 2002–2008) Wydziału Transportu. Przez kilka kadencji pełnił funkcje prorektora ds. dydaktycznych i studenckich. W 2000 został kierownikiem Zakładu Automatyzacji Procesów w Instytucie Automatyki i Telematyki. W 2012 wybrano go na stanowisko rektora Politechniki Radomskiej na czteroletnią kadencję[1]. W 2016 uzyskał reelekcję na kolejną kadencję[2].

Był również profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Białej Podlaskiej oraz w Wyższej Szkole Biznesu im. bp. Jana Chrapka w Radomiu. Członek m.in. Sekcji Sterowania Komitetu Transportu Polskiej Akademii Nauk i Polskiego Towarzystwa Telematycznego.

W 2021 prawomocnie uznany za kłamcę lustracyjnego przez Sąd Apelacyjny w Lublinie[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]