Zbigniew Antonowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Antonowicz
Ilustracja
kapitan saperów kapitan saperów
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1894
Kalisz

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1915–1935, 1939–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

Legion Puławski

Jednostki

2 Batalion Saperów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Późniejsza praca

pracownik Stoczni w Modlinie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka Legiony Puławskiego Odznaka pamiątkowa 2 Pułku Saperów Kaniowskich

Zbigniew Antonowicz (ur. 14 listopada 1894 w Kaliszu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 14 listopada 1894 w Kaliszu, w rodzinie Michała i Zofii z Kucharskich[1]. Od 1904 uczęszczał do gimnazjum rządowego. Po strajku szkolnym w 1905 kontynuował naukę w domu, a w latach 1909–1914 w szkole realnej w Kaliszu. Od 1914 uczył się na politechnice moskiewskiej. W 1915 wstąpił jako ochotnik do Legionu Puławskiego[1]. Został ranny w bitwie pod Pakosławiem 19/20 maja 1915[1]. W czasie walk pod Nurcem wykonując zadania jako łącznik został ciężko ranny (stracił prawe oko). Mimo rany meldunek z prośbą o posiłki dostarczył do dowódcy batalionu. Za ten czyn został później odznaczony Orderem Virtuti Militari. Po wyleczeniu się z ran w grudniu 1916 podjął przerwaną naukę na politechnice. Po wybuchu rewolucji zaciągnął się do I Korpusu Polskiego.

Do Polski powrócił w sierpniu 1918 i wstąpił do POW, a następnie do Pułku Ziemi Kaliskiej (późniejszy 29 pułk Strzelców Kaniowskich). W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Intendenturze DOK Łódź jako urzędnik wojskowy. Po zakończeniu wojny przeniesiony do Szefostwa Inżynierii i Saperów DOK Łódź, gdzie pracował do 30 marca 1924. W 1926 przeniesiony do 2 Pułku Saperów w Puławach na stanowisko dowódcy plutonu, następnie adiutanta pułku. Od 1931 pełnił służbę w Samodzielnym Referacie Informacyjnym Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[2]. W lipcu 1935 został przeniesiony do 2 Batalionu Saperów w Puławach[3]. W 1935 ze względu na stale pogarszający się stan zdrowia przeniesiony do rezerwy. W latach 1935–1939 był zastępcą dyrektora ds. administracyjnych Stoczni w Modlinie należącej do Państwowych Zakładów Inżynierii[4]. W maju 1939 został powołany do służby czynnej[4]. Prowadził prace fortyfikacyjne przy granicy z Prusami Wschodnimi[4]. W sierpniu został skierowany na Górny Śląsk w celu przeprowadzenia ewakuacji zakładów przemysłowych[4].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września, został aresztowany przez Sowietów, po czym był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Następnie został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu.

Był żonaty z Bronisławą ze Starzyńskich, z którą miał troje dzieci: Witolda, Annę i Zbigniewa[1]. Mieszkał w Nowym Dworze Mazowieckim.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy”/„Katyń... Ocalić od zapomnienia” przy Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 1 im. Komisji Edukacji Narodowej w Puławach został posadzony Dąb Pamięci honorujący Zbigniewa Antonowicza[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 8.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 254, 453.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 97.
  4. ↑ a b c d Malanowska 1989 ↓, s. 264.
  5. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  6. ↑ Zbigniew Antonowicz. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-04-23].
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 456.
  8. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 11 listopada 1932, s. 381.
  10. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 254.
  12. ↑ a b c d Na podstawie fotografii

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zbigniew_Antonowicz&oldid=71578074”